De eerste WB wedstrijd veldrijden zit er op. Er waren niet veel toppers afgereisd naar Waterloo, USA, maar eens te meer bleek dat het niet nodig is dat ‘iedereen’ zich aan de start meldt. Zij die er wel waren maakten er een prachtige wedstrijd van en daar gaat het tenslotte om. Ik heb al vaker in kleine kring geopperd dat het absoluut niet nodig is dat alle toppers c.q. subtoppers aanwezig moeten zijn op iedere wedstrijd. Eigenlijk is het zelfs niet wenselijk, want hoe meer renners met weinig onderling klasse-verschil, hoe saaier de wedstrijd. Het leidt vaak tot een optocht van renners zonder dat er van veel strijd sprake is.
In Waterloo zag je wel een mooie wedstrijd, en bleef het tot op het laatste moment spannend. Behalve dan de winnaar. Toen Thibau Nys zich tenslotte bij Pim Ronhaar had gemeld, en Eli Yserbyt zich nog eerst van een nieuwe schoen moest voorzien was het wachten op de beslissende demarrage van Nys. Die kwam, en het was een hoogtepunt in de wedstrijd. Eerst reed Nys “ gewoon “ een steile helling op, waar Ronhaar moest lopen, en daarna sprong hij op prachtige wijze over een trap omhoog, waar iedereen moest gaan lopen. Prachtige wielersport, in beeld gebracht door een renner die opnieuw aantoonde dat het met de genen dik in orde is.
Dat kun je geen nieuws meer noemen, dacht ook moeder Isabelle. Dus slingerde zij tegenover VRT- Nieuws het bericht de wereld in dat Thibau straks op eigen benen gaat staan, en hij een huis gaat bouwen. Hoewel ik persoonlijk de nieuwswaarde hiervan volkomen onbelangrijk vind dacht wielernieuws.be hier toch anders over en maakte er onder de kop “”Mama Isabelle onthult groot nieuws over Thibau Nys “ nogmaals melding van. Tja, de kinderen vliegen op een bepaald moment uit, dat komt in de beste families voor, waar iedereen het ook als een normale zaak ziet, waaraan nul aandacht wordt geschonken. Niet echter in België waar alles wat met veldrijden te maken heeft onmiddellijk tot wereldnieuws wordt verheven. En wat heeft dit eigenlijk met veldrijden te maken, helemaal niets.
Maar dat het nu over een veldrijder gaat, die op den duur zelfs nog beter kan worden dan zijn al tot het heldendom doorgebroken vader Sven, daar worden de Belgen dan ineens helemaal gek door. Dit in tegenstelling tot Nederland.
Bij ons heet dat ‘van een scheet een donderslag maken’.
Harry Middeljans
