In 2014 stopte ik met mijn werkzaamheden als fysiotherapeut. Op mijn laatste werkdag stopte ik om 12.00 uur, rondde de werkzaamheden af en verliet om half een het pand. Pakte de fiets en was een kwartier later thuis. Het zat erop, ik was klaar. Enkele jaren later, in 2019 was het tijd om te stoppen met mijn wielerwerkzaamheden, althans met mijn werk als microfonist. Tijdens de Profronde van Almelo hield Kees Maas een toespraak, ik moest nog de “helletocht “ in een open wagen over het parkoers ondergaan, deed samen met Kees de wedstrijd en alleen het slotakkoord, de huldiging. Mijn dankwoord bestond uit vier regels, het kunnen er ook drie geweest zijn. Rond kwart voor elf was ik klaar. Opnieuw.
Ik ben geen type dat rustig thuis kan zitten. Dat lukte wel enkele maanden, maar langzaam maar zeker kwam er onrust in mijn geest. Want helemaal niets doen, dat zit niet in mij. Dus op zoek naar vrijwilligerswerk. Bij verpleeg- en verzorghuis ‘De Botterhof’ zochten ze iemand die wilde gaan wandelen met de bewoners. Ik zei ja, en doe het nog steeds met veel plezier. En ook bij mijn ‘oude’ wielerclub De Zwaluwen ben ik inmiddels al weer enkele jaren als vrijwilliger bezig. Maar toch was dat nog niet genoeg. Te veel tijd maakt onrustig, althans bij mij.
De Historische Kring Wederden leek mij wel wat. Nam contact op, mocht op gesprek komen en hoorde niets meer. Maar toen kwam het telefoontje, wil je meewerken aan de organisatie van de tentoonstelling over ‘Wierden 75 jaar vrij’. Ja, zei ik, en nee, ik heb er nooit spijt van gehad. Hoewel de tentoonstelling i.v.m. de coronaperikelen pas veel later plaats vond was het een zeer geslaagde expositie. Dat was één. Inmiddels zijn we al weer enige tijd verder, ben inmiddels gepromoveerd tot voorzitter van de tentoonstellingscommissie, en treed als gastheer bij de exposities op. Zo ook bij de laatste, de tentoonstelling over 75 jaar S.V.Z.W., de voetbalvereniging zonder de V van voetbal, maar met de S van sportvereniging. En zo kon het gebeuren dat jaren lang een basketbalafdeling aan de club verbonden was. Vandaag zaterdag 4 november is de laatste dag.
De vraag is natuurlijk of een tentoonstelling over een sportvereniging belangstelling trekt. Daar is maar éen antwoord op: ja. Meer dan 600 bezoekers, en zeker niet alleen SVZW leden. Zo sprak ik een man, die al uren in de vele boeken met foto’s zat te kijken. “Joa, ik bin wah geen lid van de Zwaluuwn, mar ik ken ze allemoal wah ” zei de man die altijd lid was van Omhoog, nu Juventa. En zo waren er meer, die zich verlustigden in foto’s, verhalen en films. Het blijkt dus te kunnen, een sportvereniging in het middelpunt plaatsen, ook historisch gezien.
Vandaag is de laatste dag, van 13.00 uur tot 16.00 uur bent u nog welkom. En direct daarna begint dan al de opbouw voor de volgende tentoonstelling. Met een titel die ook voor mij opgaat:
‘Dit hölt mie van de stroate.’
Harry Middeljans
