In de reguliere trainingsleer wordt er geen woord aan gewijd, vrijwel geen trainer kent het fenomeen en onder atleten is het maar zelden een gespreksonderwerp. Zelf deed ik er tijdens atletische discussies maar het zwijgen toe, want het onderwerp is wellicht te hilarisch om hier te bespreken. Maar ik doe het toch. Het gaat namelijk om de inzet van een hond als valide trainingsmiddel.
Ik heb er overigens twee, wat het dubbel zo zwaar maakt. Enfin, tijd om mijn hondse theorie te ontvouwen.
Om te beginnen is een fikse wandeling met de trouwe kameraad een probaat middel om zware trainingsarbeid uit het benenwerk te krijgen. Je kunt natuurlijk zonder iets aan de lijn, sterker: zonder lijn en hond gaan wandelen, maar bij nacht, ontij en andere ongunstige omstandigheden blijkt de drempel doorgaans te hoog om zonder begeleiding op pad te gaan. Daarbij bestaat de kans, dan men u voor een gluurder, aspirant insluiper of verkenner van een criminele afrekening houdt. Kortom, een hond maakt het verschil.
Behalve dat een blokje om de afvalstoffen uit de benen haalt, zit er bovendien – afhankelijk van het ras – ook nog een serieuze training in. Het duo Corgi’s dat ik viermaal daags hun sanitaire behoeften laat doen, is luidruchtig en waant zich onoverwinnelijk. Waar het kan laat ik deze van zelfvertrouwen overlopende beesten loslopen, maar wanneer een hun onsympathieke hond nadert, gaan ze er luid blaffend op af. Dat is overigens ook het geval bij kinderen op stepjes, scooters en lieden met een afwijkend bewegingspatroon. In dat geval sprint ik richting onze blafbeesten, die ik vervolgens al bukkend (het gaat om een klein ras) aan de riem doe. Niet zelden moet ik mij ook nog schrap zetten en mijn armen en rug spannen, omdat zij, hoewel tamelijk klein, zeer sterk zijn en doelgericht de aanval inzetten.
De atletische voordelen van voornoemde handelingen liggen voor de hand. Ten slotte schreeuw ik ze op zeer dominante wijze tot de orde, hetgeen bruikbaar is in mijn hoedanigheid van trainer.
Kortom, zonder honden was ik een watje.
Erik Endlich
