De sportwearelnd woarkt met groot geeld. Machtige transfers vuur het oaverkopen van spöllers. Vette geeldpriezen biej de autoraces. Dat is aanders met de Twentse Taalpries den Johanna ter Steege ofgelopen doonderdagoavend in Oldenzaal kreeg. Een glasbeeld van Ellen Kleine Schaars oet Tubboargen en ne enveloppe met 500 euro. En dat vuur de weareldbiejdrage van Ter Steege vuur het behoold van ne taal, nen identiteitsdreager van Tweante.
De manere woerop Ter Steege de pries anpakten was onbetaalboar. Ze verteelden in de oavervolle stadhoeshal dat ze in de filmcarrière alle talen har munn sprekken: Engels, Fraans en Duuts. “Mear het Twents is de ennigste taal den ‘k accentloos sprekke.” Wiej begriept dat: zo geet dat met de taal van oew harte. Doar deank iej in en dreum iej in. Dee hartentaal koomp terugge a’j begint te dementeern. Groot probleem vuur al dee immigraanten dee te keende wordt in zorginstellingen an de aandere kaante van de wearelnd. Wat bedoelt de patiëanten as zegt dat ze “het in de hoed hebt” of “sloerig in ’n rakker zeent”.
Ter Steege steelden ’t publiek dree vroagen: 1. Wee hef noar Hanna van Hendrik en De vergeten Twentse lente wes?; 2. Wee was der viejwilliger bij dee grote toneelspektakels; 3. wee hef hulpen met RTV Oostfilm Zo doot wiej dat? Alleman stak minstens één keer een vinger op. Massa’s zaggen de theaterproducties van Ter Steege en De beentje van Sint Hildegard. Ik dachen: dat zal het eande van het historisch onbenul wean dat Tweants fout Nederlaands is. Mear het gezwets oaver dialecten in de media geet dom verdan. Nen helen cynische troost: dit onbenul raakt neet allene het Tweants, mear ook Fraans en Duuts. Der is ginnen fatsoenlijke leraar Fraans of Duuts mear te kriegen.
Sebastiaan Roes oet Groenlo schreef doar dit gedicht oaver.
Stoepn ener cultuur
Ik bun den lesten dichter
in de olde sproake,
ik doo de deure too.
De olde sproake lidt
en nans
[3] klunk nog de welde
[1] verslierde – verwaarloosde
[2] broake – bouwval
[3] nans – nergens
[3] noo – nu
