25 januari 2011
Wij Nederlanders hebben altijd snel een oordeel klaar. We weten het dikwijls vaak beter. Onze ooster- en zuiderburen ergeren zich daardoor aan onze zogenaamde betweterigheid. Een voorbeeld? Ja hoor: Over Marc Janko wisten alle zichzelf respecterende kenners al na een paar wedstrijden te melden dat hij er niets van zou kunnen. De lange Oostenrijker mocht dan wel topscorer in de eigen competitie zijn geworden, maar in de eredivisie…poeff da’s toch wel andere koek.
Lacherig deden we over de kwaliteit van de Oostenrijkse verdedigers. Met zulke sukkels als tegenstanders kon Janko heel simpel de ene goal na de andere maken. En werd de geboren Wiener Torjäger in eigen land. In het rood van de landskampioen ging het aanvankelijk nogal moeizaam. Janko was niet balvast, hij was te traag, begreep het razendsnelle tiktak voetbal van FC Twente niet, kortom na een paar duels werd hij bestempeld als een grote miskoop.
Na zijn vierklapper tegen Heracles en de twee goals tegen FC Groningen is nu iedereen lovend over Janko. Dat hij tegen de trots van het Noorden in de Euroborg een strafschop miste, werd hem snel vergeven. Zelf baalde hij daar overigens behoorlijk van. Voor de snorrende camera’s van Eredivisie Live en de NOS zei hij: gelukkig dat Groningen niet alsnog de gelijkmaker scoorde, want anders had ik de hele nacht niet geslapen van die ‘verpasste Elfer’.Janko prees en passant ook zijn ploegmaats en in het bijzonder Theo Janssen, die volgens de lange spits voor negentig procentverantwoordelijk was voor de tweede goal. Ook weer bescheidenheid, want Janko schoot de inderdaad briljante pass van Tattoo Theo geweldig langs de Groningse keeper Luciano. Inmiddels is de altijd kritische voetbalkenner overtuigd van de capaciteiten van Marc Janko en is hij af van het stempel: miskoop. Het feit was dat de Oostenrijkse international niet helemaal fit in Enschede aankwam en de aanpassing daardoor niet liep zoals hij dat zelf graag wilde. Trainer Michel Preud’homme hield echter vertrouwen in de topschutter die is vooral na de koppeling aan Luuk de Jong steeds beter gaan functioneren.
Inmiddels heeft FC Twente nog een opmerkelijke speler aan zich gebonden, de Amerikaanse international Onyewu. Ook nu weer direct de kritische geluiden van: wat moeten we daar nu mee, want we hebben Wisgerhof en Douglas al. Dat klopt! Maar als een van deze twee wegvalt door of schorsing of blessure dan ontstaat er wel een probleem. Tuurlijk ook Bengtsson is Twente-speler, maar hij heeft nog niet echt overtuigd en bovendien Onyewu kost voorlopig niets, althans geen transfersom.
Als je zoals FC Twente ook dit jaar weer mee wil doen om de landstitel dan moeten alle posities dubbel bezet zijn. Niet voor niets klaagt Fred Rutten dat dit bij PSV na de transfer van Afellay naaar Barcelona en de blessure van Jonathan Reis bij Twente’s grootste concurrent PSV niet meer het geval is.
Als Twente straks voor de tweede keer weer landskampioen wordt, iets wat helemaal niet uitgesloten is, dan zullen alle kenners roepen dat ze altijd wel wisten dat Janko en Onyewu top aankopen waren. Natuurlijk! Zo zijn we dan ook wel weer.
