Fritz

Geplaatst op 15 augustus 2011 door Redactie   ·   1 Reactie

Het is al lang geleden, hoe lang weet ik ook niet precies. Toen ik hoorde van het overlijden van Fritz Korbach moest ik er weer aan denken. Het was een druilerige zondagmiddag in Enschede. FC Twente’s wedstrijd in het oude Diekman zat erop. Zoals in die tijd gebruikelijk was babbelden pers, spelers en wat andere voetbalfanaten wat na in het kleine spelershome.
Korbach was er ook, had al enkele kopjes van zijn overbekende papegaaiensoep op toen hij me vroeg: Evert wil jij me zo dadelijk even naar mijn auto brengen, die staat buiten het stadion in een van de zijstraatjes. Tuurlijk Fritz, geen probleem. Even later stapte hij bij me en begon de zoektocht. Ik geloof hier naar links en dan rechtsaf, daar moet hij staat. Goed Fritz, ik doe wat jij zegt. Nee, daar staat de auto GVD (Fritz veel gebruikte tekst) toch niet. Waar heb ik die K- auto toch neergezet. U snapt hem al. Inderdaad na een uurtje alle straten rond het Diekman te hebben afgespeurd hadden we die K-auto nog niet gevonden. De papegaaiensoep tastte zijn denkvermogen toch flink aan. Uiteindelijk heb ik Fritz op het station afgezet, waarna hij hopelijk de goeie trein naar huis heeft genomen. Later vertelde hij met smakelijk lach dat de auto toch gewoon op de parkeerplaats van het Diekman stond.

Het is van de honderden anekdotes over de legendarische trainer, die ook in het Oosten des lands naam maakte. Wat te denken van zijn prestaties met PEC Zwolle, met FC Twente, Heracles, Go Ahead Eagles en een paar jaar terug nog als interim bij Rohda Raalte. Korbach was een voetbaldier in hart en nieren. Een sfeermaker, een teambuilder, een prestatietrainer maar bovenal een goed mens.
Elke week maak ik een lijstje van mensen die ik wil gaan bellen. Op dat lijstje stond ook de naam van Fritz, vorige week al. Ik probeerde het twee keer, twee keer de voice-mail. Nee, je hoeft niet terug te bellen, ik bel jou wel Fritz, ouwe reus zo voegde ik er nog aan toe. Nu kan ik Fritz van mijn lijstje schrappen, zelf zou hij er GVD achteraan hebben gezegd. Keurig opgevoed doe ik dat niet, dus schrappen we die drie letters maar.
Toch nog onverwacht en eerder dan veel mensen dachten heeft Korbach de “Houten Jas” zoals hij dat zelf uitdrukte aangetrokken. Met hem verdwijnt een markante persoonlijkheid uit de voetbalwereld, zoals eerder een van zijn beste voetbalvrienden Bertus “de Rooie” Jacobs. Samen waren ze de grote aanjagers op de maandagse sessies van de trainers uit het betaalde voetbal in Zeist. Nadien werd Utrecht onveilig gemaakt en haalden ze de meest idiote dingen uit. Zoals die keer toen Bertus en Fritz voor een Utrechts politiebureau (Wouten-verblijfplaats volgens het tweetal) een politieauto met een stuk touw aan een lantaarnpaal vastknoopten. Vervolgens werd vanuit een telefooncel (mobieltjes bestonden nog niet) de politie gebeld over een aanrijding. Inderdaad…de politie reed weg maar krakend en schurend bleef de achterbumper aan de lantaarnpaal vast zitten..

Fritz Korbach ten voeten uit. Diezelfde Korbach was ook een van voetbalmensen achter veel sociale projecten, had ook alles te maken met de ziekte van zijn zoon Bobby, maar Fritz deed het wel en bovendien promoveerden maar liefst vijf clubs onder zijn leiding. Een vakman met een lach en een traan. Goeie reis ouwe reus in je  “Houten Jas” op weg naar je laatste club!