Helaas. Het antwoord moet ik jullie schuldig blijven. Ooit heb ik het geweten, maar wat ik toen wist, weet ik nu niet meer. Wel heb ik onthouden dat de groep die alleen visualiseerde hoe het was om een driepunter te scoren- zonder ook maar een bal aan te raken-net zo goed presteerde als de groep die keihard trainde. Kortom: mentale training kan net zo effectief zijn als keihard trainen. Dus waarom train ik dan nog voor de marathon, terwijl ik iedere nacht al droom over de 42,195 km lange lijdensweg die me 10 april in Rotterdam te wachten staat?
Vermoedelijk is een driepunter toch iets anders dan een marathon. Mentaal trainen is jammergenoeg niet genoeg. Maar het helpt wel. Toen ik nog roeide, heb ik ooit verdomd veel profijt gehad van drie mentale trainingen. Zo leerde ik hoe je je sportieve doelen kunt stellen. Wanneer is een wedstrijd geslaagd? werd me gevraagd. “Als ik win. En die- of die- versla”, antwoordde ik. Niet bepaald een juist antwoord. Wanneer je je eigen doelen afhankelijk maakt van het verslaan van tegenstanders, behaal je ze nooit. Of je haalt ze wel, maar omdat je een tegenstander gewoon een slechte dag heeft. Win je dan wel echt?

Ik moet terugdenken aan de mentale trainingen dankzij ‘het nieuwe dynamisch jasje’ van twentesport.com en de weblogger die in het kader daarvan aantreedt: Sip Kruze; mental coach in de sport. Welkom Sip. Hopelijk kan je twentesport mentaal wat bijschaven met je blog. En misschien kan je me meteen even helpen herinneren hoe het ook alweer zat met die driepunter.

Delen is sportief

Reacties (0)