´It is great to see a new generation and I would love to race them for some time´. Het zijn de woorden van Mister Hengelo – alias Haile Gebreselassie – die zijn wereldrecord dit weekend verloor aan de veel jongere Keniaan Patrick Makau. In Berlijn wist Makau de snelste tijd ooit op de marathon aan te scherpen tot 2 uur, 3 minuten en 38 seconden.
Kranten staan na de winst van Makau bol van ‘het einde van het tijdperk Haile’. Nieuwsdienst ANP schreef: `Na zijn teleurstellend verlopen marathon in New York, november vorig jaar, kondigde de zondag onttroonde wereldrecordhouder Haile Gebrselassie zijn afscheid aan. De Ethiopische grootheid kwam later op die uitspraak terug. Vandaag ging het echter opnieuw mis met de inmiddels 38-jarige marathonspecialist. In Berlijn viel hij uit en zag hij vervolgens de Keniaan Patrick Makau het wereldrecord van hem overnemen.
Allereerst kwam Haile helemaal niet terug op zijn besluit om te stoppen, aangezien hij dat besluit nooit nam. Dat werd hem na de wedstrijd in New York in de mond gelegd door het journaille. Mister Hengelo wil naar de Spelen in Londen, daar is volgens zijn zaakwaarnemer Jos Hermens nooit iets aan veranderd.
Maar opvallender is dat de prestatie van een jongere Keniaan het einde van Haile zou betekenen. Alsof grootste prestaties van de ene sporter het einde van de ander inluidt. Oke, Henny Huisman zong het al in zijn mini playbackshow: ‘Er kan d’r maar één de winnaar zijn!’, maar wat weet Huisman ervan? Voor een topsporter tellen niet de prestaties van de ander, maar die van hemzelf.
Misschien is dat de reden waarom de buitenwacht Rintje Ritsma al jaren had afgeschreven, terwijl de Beer uit Lemmer stug doorschaatste. Hij wilde zelf het einde van zijn sportcarrière bepalen. Onlangs kreeg ook Moniek Kleinsman die vraag voor de kiezen in het legendarische radioprogramma Wegdam Weekend (te beluisteren op vrijdag in Twente): ‘Waarom stop je er niet een keer mee?’ Zolang de Bentelose er zelf ‘nog schik aan heeft’ en vertrouwen heeft in haar prestaties, gaat ze door. En terecht.
Niet dat ik er zelf als sporter iets van begreep. Ik kreeg ooit naast allerlei trainingsprogramma’s ook ‘metale coaching’. Die coach vroeg mij: ‘Karen, wanneer is de wedstrijd van dit weekend voor jou geslaagd?’ Ik dacht niet lang na en antwoordde: ‘Als ik win van Mette en Sanne en Annemiek…’ en zo noemde ik nog wat namen van tegenstanders. ‘Dus jij hebt voor jezelf goed gepresteerd als Mette een slechte dag heeft?’, vroeg de coach. Ik moest destijds lang nadenken over die vraag. Die zaterdag versloeg ik Mette. Ze had inderdaad een slechte dag. Ik won. Maar was mijn prestatie, mijn tijd, daardoor beter?
Het tijdperk Gebreselassie is niet voorbij. Niet tot hij de hardloopschoenen in de Ethiopische wilgen heeft gehangen. 20 November is hij te aanschouwen tijdens de Zevenheuvelenloop in Nijmegen. Ik zal er ook lopen. En beloof me niet te meten aan zijn prestaties, of van wie dan ook.
