Koortslip
Geplaatst op 5 december 2011 door Redactie · Geen reacties
Of voetballers ijdel zijn? Natuurlijk zijn ze dat. Voordat ze het veld op gaan, kijken de meeste spelers nog minimaal tien keer in de spiegel of de haartjes nog goed zitten en of het haarbandje nog lekker strak zit. Verder: ingevette benen, kousjes over de knieën en het liefst met een torso waar Tarzan jaloers op zou zijn. De heren gaan derhalve goed gesoigneerd de mat op. Ik kan en mag daar over meepraten, want ik spreek uit ervaring. Zelf was ik namelijk nog ijdeler dan Gerard Joling. Ik pakte regelmatig een zonnebankie, sterker nog, ik had zo’n sandwich-zonnebank in de slaapkamer staan. Mijn haar was mijn ‘handelsmerk’: lange blonde manen, tot ver over de schouders. Die ik altijd keurig prepareerde, net als mijn vlassnorretje, dat ik altijd netjes bijpuntte. Had ik een puistje in het gelaat, dan was ik serieus van slag en probeerde ik dat te maskeren met de make-up van mijn partner. Als er televisie was bij een wedstrijd (toen niet altijd) vette ik de benen lekker in, zodat ze nog bruiner leken. Vreselijk… Nu ik dit opschrijf, zou je haast gaan denken dat ik beter op ballet had kunnen gaan.
Tegenwoordig is het bij mij allemaal wat minder geworden, gelukkig maar… Toch had ik de afgelopen twee weken een terugval in de tijd. Een tubetje Zovirax heb ik toch altijd wel in mijn toilettas zitten, want er zijn maar weinig dingen die erger zijn dan een koortslip. Vroeger op vakantie maakte ik, door de vele zonnestralen, voor het eerst kennis met dat irritante fenomeen. En het was niet zomaar een koortslip, kan ik u verzekeren. Man, wat liep ik voor joker en wat voelde ik mij drie weken lang ongelukkig. En heb je eenmaal zo’n lip gekregen, dan ben je er vatbaar voor, en komt hij steeds weer op bezoek. Met Zovirax kan ‘m dus onderdrukken, al moet je er wel heel snel bij zijn en de hele dag de lippen insmeren.
Goed, ik voelde twee weken geleden dat er weer iets begon te rommelen, jeuken en branden in mijn lippen. Het was ‘s nachts en snel haastte ik me uit mijn bed op zoek naar mijn reddende engel, het tubetje zalf. Maar hoe goed ik ook zocht, het kleinood zat niet in mijn toilettas, en ergens anders kon ik het ook niet vinden. Ik geraakte in alle staten. Er was geen zalf… Wel Labello, dus ben ik – uit arren moede – de hele nacht maar druk geweest met het stiften van mijn lippen met de Labello Natural. Dom natuurlijk, achteraf. Niets is meer besmettelijk dan een koortslip en wat je zeker niet moet doen is dat wat ik deed, stiften met de Labello.
‘s Ochtends nam ik de schade op: er zaten drie trosjes blaren op mijn boven- en onderlip, het kwaad was geschied. Wat zag ik er uit! Uitgerekend in de aanloop naar de boekpresentatie van Zelfspo(r)t. Ik heb heel internet afgezocht naar hulpmiddelen, heb adviezen van medeslachtoffers gelezen en tubetjes smeersel van allerlei merken gekocht. Zonder succes.
Totdat ik na een dag of tien (tien dagen met mijn hand voor de mond gelopen) in een google moment opeens een wonderhulpstuk vond, tenminste dat dacht en hoopte ik. De Virulite is een machinetje op batterijen dat je drie minuten op de gewonde lip moet houden, en dat maar drie keer per dag. Onzichtbare lichtstralen helen dan de lip, als het goed is. Ik heb als de wiedeweerga zo’n apparaatje besteld, voor liefst 60 euro, en een dag later zat ik met de Virulite aan de mond. Niet drie keer per dag, maar minimaal twintig keer…
En warempel, het hielp. Het branden verdween, de lip werd rustiger en het herstel begon.
De boekpresentatie voor de wedstrijd tegen FC Zwolle – die niet veel voorstelde, hoor, was kleinschalig, alleen in teken uitreiking eerste boek – deed ik nog met een gehavende lip. Maar zaak voor mij was om in de uitzending van ‘En dan nog even dit’ van TV Oost, afgelopen woensdag (ik zat daar met Paul Bosvelt), redelijk toonbaar te zijn, want ijdel blijf ik toch altijd nog een beetje . Helemaal weg was de koortslip niet bij de uitzending, ondanks dat de visagiste erg haar best had gedaan om de laatste resten te bedekken met wat poedertjes.
Toen ik tijdens de live-uitzending geïnterviewd werd, kreeg medepresentator Bert Eeftink een hoestbui en moest de studio uit vluchten. Carrie Ten Napel nam het bekwaam over. Een ongelukkig moment voor de presentator. Het moet voor Bert gevoeld hebben als ik zei-de-gek zonder Zovirax in mijn toilettas…
Delen is sportief
