Het werd tijd

Geplaatst op 6 februari 2011 door Redactie   ·   2 Reacties

Het was al weer drie maanden geleden, onze laatste overwinning met GA Eagles. Tegen Emmen mochten we afgelopen vrijdag eindelijk weer het zoet der overwinning proeven. Het smaakt nog steeds uitstekend. Drie maanden wachten op een zege is zwaar, maar wat te denken van drie maanden niet voetballen. Dat is toch vele malen vervelender.

Met Lelystad 4 mochten wij na drie lange maanden van afgelastingen en winterstop eindelijk weer aantreden. In Harderwijk, voor de beker tegen Zwart Wit 4. Deze ploeg speelt ook bij ons in de competitie, sterker nog, het is de enige ploeg die ons dit seizoen een nederlaag wist toe te brengen.

Een zware dobber dus. Andere elementen, zoals windkracht acht, een open, dorre vlakte en een gebrek aan wedstrijdritme beloofden evenmin weinig goeds voor deze middag.

De snelle 1-0 achterstand was dan ook geen verassing. Vlak voor rust krijgen we een vrije trap mee, randje zestien. Vroeger een koud kunstje voor uw columnist, tegenwoordig vraagt Bartje, de benjamin van het elftal, of hij hem mag nemen  Bart is goud waard voor ons team, met zijn snelheid, actieradius en werklust, maar om nou een vrije trap op te eisen van mij, nee dat ging me iets te ver. Bart heeft namelijk het schot van een D-pupil. De brutaliteit van Bart zette me wel even op scherp, even maar, want de afzwaaier die ik produceerde was weer belabberd.

Rust 1-0 achter dus, tweede helft wind tegen, moeizaam allemaal. Rond de zeventigste minuut krijgen we weer een vrije trap randje zestien . Wederom posteer ik me achter het leder, maar nu vraagt aanvoerder en teamoudste Alex of het niet beter is als hij ‘m neemt. Hij heeft gelijk, de twijfel in mijn hoofd neemt de overhand.

Toch, het muurtje is slecht neergezet door de Harderwijkse doelman. Een buitenkant rechts met de wreef rechtdoor is mogelijk… Als er ook nog spelers van de tegenstander cynisch roepen ‘laat hém maar schieten’, gaat de knop om. Mijn aanloop is goed, ik raak het speeltuig vol in het hart en voel gelijk dat het goed zit. Het schijnt dat ik bij de afdruk ‘hier’ heb geroepen. Toen ik opkeek verdween de bal in de Harderwijkse bovenhoek. Doelpunt.

Het was drie maanden geleden dat we gevoetbald hadden, maar volgens mij was het al drie jaar geleden dat ik er een vrije trap zo genadeloos inschoot. Een heerlijk gevoel, nog steeds. ‘Het werd een keer tijd’ en ‘hé hé, mag het een keer’, waren de reacties van mijn ploegmakkers. Ik was gelijk terug op aarde…

Bartje maakte vlak voor tijd uit een prachtige voorzet van Alex ook nog de winnende treffer. Na drie maanden eindelijk op alle fronten weer eens een uitstekend weekend, het werd inderdaad tijd…