Vrouwenvoetbal bij FC Twente

Geplaatst op 18 december 2011 door Redactie   ·   1 Reactie

John van Miert wordt bij FC Twente overgeplaatst naar een managersfunctie, een verrassend bericht van enkele dagen geleden, dat me eigenlijk niet verbaasde. Ik begreep al niet waarom juist hij trainer werd van de landskampioen. Toch waren de berichten vanuit de vrouwenafdeling de laatste tijd steeds veelbelovend. De dames wonnen hun wedstrijden, het conflictje met de KNVB over de selectie van Twentse speelsters voor Oranje is nagenoeg verleden tijd en veel jonge meiden vonden hun plek in het eerste.

Dat Joop Munsterman en zijn mensen de vrouwentak van de club zo serieus namen, vond ik altijd een prima zaak. Ik ging ook wel eens kijken en vond het best amusant. Als je het voetbal dat de vrouwen spelen maar niet al te veel vergelijkt met de manier waarop de mannen het spelen. Maar goed, dat doe je bij atletiek, volleybal of schaatsen ook niet. Vrouwenvoetbal is vrouwenvoetbal. Marloes de Boer was mijn favoriete speelster. Maar zij is helaas gestopt. En Mirthe Roelvink, maar die is de grens over gegaan. En nu ben ik fan van Tessa die ik als twaalfjarig meisje al ontdekte tussen de jongens van een gecombineerd jeugdelftal van Gelselaar en Diepenheim.

Als je het doet, doe het dan goed. Geïnspireerd door het talent van zijn dochter Marthe bemoeide Joop zich met de toekomst van deze snel groeiende tak en dan weet je het wel. Dan brengt hij structuur aan, stelt hij doelen en plaveit hij de weg naar de top. Als geen ander weet Joop hoe je adequate randvoorwaarden moet creëren om zaken naar een hoger plan te dirigeren. Hoe hij dat doet, ja daar hebben veel mensen een mening over. Niet altijd bewandelt hij de weg van de zachte geleidelijkheid, soms sneuvelen er mensen in zijn directe omgeving. ‘Mensen kruisen je pad. Je motiveert elkaar. Ze helpen je en behoeden je’, zei hij onlangs tegen mij tijdens een interview. Joop zoekt graag mensen die loyaal zijn aan hem. Ben je dat niet, dan heb je grote kans dat je in een mum van tijd ridder te voet bent. ‘Als het nodig is te reorganiseren, doe ik dat zonder aanziens des persoons’, zei hij toen.

Zo timmert hij aan de weg. Wat hem sinds zijn aantreden drijft daar aan het Twentekanaal? ‘Ik zag bij verschillende clubs het uitzichtloze. Neem RKC. Zo’n club kan haast niet hoger komen dan de twaalfde plaats. Ze zitten aan het eind van hun groeimogelijkheden. Daar vind ik niet veel leuks aan. Eindigen tussen plek 9 en 13, dat trekt mij niet.’
Dat hij intussen met FC Twente succesvol is, moge duidelijk zijn. Zou de club landskampioen zijn geworden zonder Joop? Zou dat grote stadion er gekomen zijn zonder Joop? Zou de uitstraling van de club in binnen- en buitenland zo enorm vergoot zijn zonder Joop? De begroting zo hoog? Ik geef toe, het zijn axioma’s. Maar toch.
Zo ging het ook met de vrouwen.  Joop zag al in de vorige eeuw de mogelijkheden. ‘Als marketeer wist ik dat vrouwen binnen de voetballerij een nieuwe markt kon zijn. Ze kijken wellicht anders naar voetbal, maar krijgen er steeds meer verstand van. Dat is een maatschappelijke ontwikkeling’, zei hij tijdens dat interview.

Meisjes en vrouwen gaan op voetbal, steeds meer. Tien jaar geleden waren er dat in ons land 70.000, nu zijn het er al 125.000. Joop beijverde zich voor een eredivisie, voor een betere organisatie. Bij FC Twente gaat de begroting voor het vrouwenvoetbal binnenkort naar een miljoen euro. Hij creëerde bij in Hengelo een goede opleiding voor jonge meiden met talent, waaronder zijn dochter Marthe en ook de reeds genoemde Tessa en liet ze enkele maanden geleden zelfs een contract tekenen, een unicum in Nederland. De foto waarop Joop zijn dochter Marthe een handtekening liet zetten, stond pontificaal in een aantal media. Joop had dat overigens liever niet gehad, zo zei hij eerlijk. ‘Dat is voor Marthe niet leuk, want die heeft het daar moeilijk mee. Ik moet haar carrière niet in de weg staan. En dan staat ze zo op de foto met haar vader. Voor mijzelf is het ook niet goed. Dan zeggen de mensen: omdat zijn dochter zo talentvol was, is hij het vrouwenvoetbal gaan promoten. Maar het ligt uiteraard genuanceerder’, zo legde hij uit.

Hoe dan ook, het vrouwenvoetbal zit in de lift. De professionele aanpak leidt tot succes. Maar wat ik dus een half jaar geleden niet begreep was de aanstelling van John van Miert. Hij mag in het amateurvoetbal zijn sporen verdiend hebben, in een professionele voetbalomgeving is hij een leek. Zijn aanstelling stond haaks op de aanpak die FC Twente voorstaat. Halverwege het seizoen is Van Miert echter al weer weg bij de vrouwen en krijgt hij een managementfunctie in de organisatie van de club. Dat is verrassend, maar nogmaals, het verbaast mij niet. Ik neem aan dat medio 2012 een professionele, ervaren voetbaltrainer het eerste vrouwenteam van de landskampioen gaat leiden. Dat past immers bij de visie en de aanpak zoals Joop en de zijnen die voorstaan.