ALMELO – Even was er een vormdipje, maar vanavond tegen De Graafschap etaleerde Samuel Armenteros met weergaloze acties zijn technische vaardigheden beter dan ooit. Vanaf de rechterflank, daar waar de Zweedse Cubaan zich thuis voelt, dolde de aanvaller van Heracles de Doetinchemse defensie bij vlagen tureluurs.
In de 4-0 overwinning had hij met een doortrapte omhaal een aandeel van formaat. ‘Ik had het gevoel dat de keeper iets te ver voor z’n doel stond. Ik stond er met m’n rug naar toe en vond dat het dé oplossing was.’ Armenteros sprak die woorden met de vanzelfsprekendheid alsof het een ordinair intikkertje betrof. Maar een paar weken liep het totaal niet bij de aanvaller. Een dipje, weet hij zelf. Na de 3-1 nederlaag bij Roda JC werd Armenteros tegen VVV Venlo gepasseerd. Daags voor dat duel was de teleurstelling over die beslissing van zijn gezicht af te lezen. ‘Ik ben wel zo realistisch dat ik als 21-jarige speler nog niet 34 wedstrijden per jaar in topvorm kan zijn. Ik ben nog jong hè. Toch baalde ik. Tegen Roda JC speelde ik slecht en als ik zo weinig voor het team beteken, zit ik net zo lief op de bank.’
Die periode volgde ook Armenteros. ‘Ik had even nodig om het te accepteren, maar vrijwel direct heb ik er alles aan gedaan om me terug te vechten in de basis. Ik voelde me ook steeds weer beter trainen. Een prima instelling, lijkt me.’
Vorige week met de beloften worstelde hij nog even met zichzelf, maar vanavond was hij terug als nooit tevoren. Bovendien op zijn favoriete positie. Op de rechterflank voelt hij zich immers niet thuis. ‘Ik had het gevoel dat ik onzichtbaar was op rechts, voelde me daar ongemakkelijk. Op links kom ik beter uit de verf. Daar heb ik het gevoel dat ik betere acties kan maken en beter in scoringspositie kom. Ik heb daar ook met de technische staf over gesproken. Vandaag stond ik weer op links. Ik was daar erg blij mee. Sneu natuurlijk voor Everton, dat ik op zijn plekje stond en hij nu op de bank zat. Hij is een goede vriend van me. Maar ja, ook dat is voetbal.’
Een halve competitie zit erop. Armenteros gaat op vakantie naar Zweden. Terug naar zijn familie, terug naar huis, maar met gemengde gevoelens. Evaluerend vindt Armenteros dat de ploeg zichzelf tekort heeft gedaan in de eerste seizoenshelft. Te weinig punten, zegt ook hij. Bovendien kan het persoonlijk beter. ‘Ik vind dat ik te weinig heb gescoord, maar vorig seizoen maakte ik in de tweede seizoenshelft ook meer doelpunten dan in de eerste. Dus ik hoop dat dat zich herhaalt’, doelt hij op de twee competitiedoelpunten. Het teamdoel in de beker laat na het bereiken van de kwartfinale eveneens niet te wensen over. ‘We hebben afgesproken de finale te halen’, zegt Armenteros, die zijn voorkeur bij de loting, toen hij hoorde over de uitschakeling van Sparta tegen GVVV, direct al uitsprak. Een glimlach, verwijzend naar de dramatische uitschakeling van Heracles, vorig seizoen in Groesbeek tegen Achilles’29. ‘Doe maar gewoon een Eredivisieteam. Dat ligt ons beter.’
Foto: Samuel Armenteros controleert behendig (TwenteSport.com)
