Het is weer de tijd van het jaar voor de lijstjes, dus deze week mijn persoonlijke Flop Tien 2011, in chronologische volgorde. Op tien: Mart Smeets die in De Wereld Draait Door verklaart dat zijn “goede vriend” Jean Nelissen zich letterlijk en figuurlijk had “doodgezopen”. Johan Derksen idem dito in Voetbal International over Coen Moulijn. En niemand die ingrijpt, want alles voor de kijkcijfers.
Op negen: Lex Immers van ADO Den Haag die na de overwinning op Ajax in de microfoon staat te boeren dat ze “op jodenjacht” gaan. Maar wat misschien nog veel erger is: dat zijn trainer John van den Brom er naast blijft staan en zich hiervan niet openlijk distantieert.
Op acht: FC Twente-verdediger Douglas die na een rode kaart bij AZ als een dolle hond moet worden afgevoerd en bij de volgende wedstrijd in een veel te opzichtige blingblingjas met een kolossale bontkraag en een grote grijns op de tribune zit. Wat stond er eigenlijk in die inburgeringscursus?
Op zeven: Zwarte Zondag, 15 mei. Ajax wordt kampioen en de redactie van het NOS Journaal heeft het over de huldiging van de “godenzonen”, maar misschien ziet de rest van Nederland liever beelden van een massale triomftocht over de singels van Enschede dan van bewapende ME-pelotons die kapotgefokte Picornie-klonen van het asfalt moeten plukken.
Op zes: Sepp Blatter die Henry Kissinger als adviseur wil hebben, de man die in Chili, Argentinië, Perzië, Noord-Vietnam en Cambodja honderdduizenden mensenlevens op zijn geweten heeft. En dus inderdaad de ideale kandidaat voor de commissie van wijze mannen van de FIFA.
Op vijf: Alpe d’Unox waar we tweeëntwintig jaar geleden voor het laatst gewonnen hebben, maar na drie dagen campingzuipen zo dik als duizend man onze helden toezingen en losers als Voeckler en Contador uitschelden. Bocht zeven van de Alpe d’Huez was ook deze Tour weer één bonte vergissing van oranje idioten.
Op vier: Louis van Gaal die op de gala-avond voor de Voetballer van het Jaar een verslaggever afsnauwt en zich daarmee van alle voetbalboerenlullen met afstand de aller-, allergrootste toont, van Amsterdam, van Rotterdam, van Eindhoven. En van München, niet te vergeten.
Op drie: commentator Bertus Hendriks van de Wereldomroep praat de luisteraars bij over de gevolgen van “Nine Eleven” in het Midden-Oosten. Hij is nauwelijks een minuut aan het woord of hij wordt onderbroken door de presentator van dienst, die “belangrijk nieuws” meldt uit Heerenveen waar de plaatselijke FC die van Groningen ontmoet.
Op twee: hockeybondscoach Max Caldas die speelster Wieke Dijkstra (123 interlands) niet in een een-op-een-gesprek, maar midden in de groep laat vallen, omdat ze niet goed genoeg is in het “spelen zonder bal”. Zij noemt dat “respectloos en ziekmakend” en bedankt voor de dubieuze eer.
Op één (zie ook tien): Mart Smeets die zich in de talkshow van Eva Jinek en een interview met Giel Beelen laat kennen als een – mag ik dat zo zeggen ? – ja, dat mag ik zo zeggen – grumpy old man die het allemaal al wel een keer gezien en het met de jeugd van tegenwoordig helemaal gehad heeft – niet beseffend dat zulks overigens geheel wederzijds is.
Volgende week mijn Top Tien 2011.
