Steve McClaren moet het veld ruimen bij VfL Wolfsburg. Na dit weekeinde weer een nederlaag te hebben geleden – ditmaal in Hannover – verdwijnt de oud-FC Twente trainer uit de Bundesliga.

Toch een bijzondere loopbaan. Een topcoach wordt ontslagen als bondscoach van Engeland. Hij neemt revanche bij een relatief onbekende club in Nederland (onterecht onbekend zo bleek) en maakt hen voor het eerst in de geschiedenis kampioen. Direct na de overwinningen in Twente kiest McClaren voor een ‘hoger’ podium; in de Bundesliga bij Wolfsburg. Daar mislukt hij net als bij het bondscoach-schap van Engeland, genadeloos.

De vraag die bij mij als ‘leek’ blijkt kleven is hoe het succes bij Twente valt te verklaren? Hoe kan deze coach FC Twente kampioen maken, terwijl hij bij de andere clubs schromelijk faalt? Misschien presteert hij beter als underdog; dat hij vanuit de luwte minder druk voelt en hierdoor creatiever is en beter presteert. Toch vind ik deze verklaring te ‘soft’. McClaren lijkt me niet echt het type ‘groene thee met vouwfiets’. With all due respect, want ook ik drink wel eens een kop groene thee na vijf bakken koffie.

Sterker nog: ik denk dat de verklaring voor de successen van FC Twente eigenlijk niet gezocht moeten worden bij McClaren. Uiteraard heeft hij een enorme bijdrage geleverd aan het kampioenschap van vorig seizoen. Maar hij is kennelijk niet de doorslaggevende factor geweest. Je zou het ontslag van McClaren bij Wolfsburg kunnen opvatten als een compliment voor FC Twente als club. Blijkbaar hebben ze het bij Twente zo geregeld dat de prestaties niet alleen afhangen van de trainer/coach. FC Twente is meer dan McClaren, meer dan Preud’homme. De spelersgroep, de supporters, de scouts, de voorzitter, Jan van Halst; de hele organisatie staat. Zelfs de koffiejuf draagt bij aan het succes. Hopelijk vindt een topcoach als McClaren snel weer een ‘warm bad’ als FC Twente; een organisatie die voortdenderd als een rijdende trein. En dan doel ik natuurlijk niet op een trein van de NS.

Delen is sportief

Reacties (0)