DOETINCHEM – Het was lang geleden dat Nicky Kuiper voor het laatst in de basisopstelling stond bij FC Twente. Anderhalf jaar om precies te zijn. In oktober 2010. Tegen ADO Den Haag. Vanavond tegen De Graafschap keerde Kuiper terug aan de aftrap. Het was een bijzondere ervaring voor Kuiper.
Voor hemzelf was het een speciaal duel. ‘s Ochtends, in aanloop naar het inhaalduel dat uiteindelijk met 2-1 gewonnen werd door FC Twente, werd hij met een ander gevoel wakker dan voorafgaand aan wedstrijden waar hij tot nu toe als wissel diende. ‘Ik was best nerveus voor de wedstrijd. Je leeft er anders naar toe. Als je op de bank zit, weet je niet van tevoren of je in gaat vallen. Nu dacht ik er de hele dag aan, vanaf het moment dat ik wakker werd. Maar het ging goed’, zei Kuiper na afloop met een glimlach.
Het verliep soepel, zijn hernieuwde basisplaats. Zelfs op het dramatische veld. ‘Ik kan met een goed gevoel terugkijken. Verdedigend ging het prima. Ik ben alleen nog een beetje zoekende wanneer ik Ola John of Luuk de Jong moet inspelen. Heeft te maken met wedstrijdritme. Dat ik startte had te maken met de open zijkanten. Met een linksbenige linksback is het makkelijker daar gebruik van te maken. Ik raakte alleen in de tweede helft even van slag, na die onderschepte terugspeelbal’, vertelde Kuiper.
Het belangrijkste: de linksback is terug na een lange lijdensweg en een ontelbaar aantal ritten naar Zeist, waar hij dag in dag uit revalideerde. Het zware blessureleed aan zijn knie heeft hij inmiddels achter zich gelaten. ‘Angst heb ik ook niet meer. Dat slijt naarmate de wedstrijden vorderen’, verklaarde de verdediger. ‘De eerste keren bij de beloften dacht ik er nog wel aan, maar dat is nu over. Ik speel vrijuit, voel ook niets meer. Op hoeveel procent ik zit? 95. Alleen het ritme moet nog komen en het samenspel. En dat krijg je alleen door wedstrijden te voetballen.’
