Lengte 191, gewicht 74 kg, hij wordt op 8 juni 19 jaar (tweeling dus, goed volk), hij is in Hengevelde geboren (een van de meest swingende dorpen van de regio) en nog wat summiere gegevens. Daaruit bestaat het ultra-korte item over Mike te Wierik op Wikipedia. Je moet klein beginnen. Mike weet dat als geen ander, want hij is afkomstig van mijn moedervereniging WVV’34 en dat is een club waar je bescheidenheid met de paplepel ingegoten krijgt. Loop op Sportpark Ruperterve niet naast de schoenen, want je krijgt het zo voor je voeten gegooid.
Alleen afgelopen zaterdagavond even niet. Natuurlijk niet. Toen namelijk maakte Mike zijn debuut in de basis van Heracles en waar was dat? Dat was in De Kuip. Mike was rechtsback. Hij moest de iets jongere Rio Miyaichi uit Okazaki Japan schaduwen, bespelen, van gevaarlijke acties afhouden. Die Rio is nu al bijzonder populair in Rotterdam en omstreken, maar Mike had daar maling aan en maakte het voetballeven van deze grappenmaker behoorlijk zuur. De scout van Arsenal, de club die eigenaar is van Rio, zat op de tribune. Hij rapporteerde meteen na afloop per telefoon aan hoofdtrainer Arsène Wenger dat Rio een goede wedstrijd had gespeeld, maar dat het zo links en rechts nog veel beter moet, hoewel deze Rio tweebenig is. Hij informeerde ook of zijn directe, even oude tegenstander van Heracles wel hoog genoteerd stond in Wengers boekje van talentvolle verdedigers op het Europese continent?
‘Do you know Mike?’ vroeg de brave borst aan mister Wenger.
‘No. What Mike?’
‘Mike te Wierik, mister Wenger. Do you know him?’
‘Ah’, schijnt Wenger toen gezegd te hebben. ‘Mike te Wierik. Yes, I know him very good. Heracles, WVV, Hengevelde, right back, sometimes central defender. Ooh yes, Mike has a lot of talent. I like Mike, he is much better than right backs as Gregory van der Wiel, or Gary Neville or Piet Romeijn or….’
Om kort te gaan, Wenger kent Mike. Volgens de Franse voetbalprofessor heeft Mike meer talent in zijn grote teen dan Neville en Romeijn bij elkaar opgeteld. (Voor de jongere lezers: Romeijn was ooit rechtsback van Feyenoord en Oranje en is tevens de uitvinder van het woord hondenlul als scheldwoord in voetbalstadions). Mike gaat dus een grote toekomst tegemoet.
Trainer Peter Bosz, zelf een pleegkind van De Kuip, was zaterdagavond zeer te spreken over Mike. Ik heb het vandaag allemaal minstens drie keer gelezen. En ik voelde me uiteraard behoorlijk trots. Mike is een zoon van WVV’34, net als ik. Voor de tweede keer in de bijna 77-jarige historie van de derde klasser haalde een groengele held het profvoetbal. (Dat afgezien van de vele WVV’ers die zich ooit eenmaal per seizoen – als de tegenstander in de slotfase de punten nog nodig had – lieten betalen met enkele beugelflessen van een bekend merk.)
Ikzelf herinner me zo een wedstrijd van WVV 2 tegen Sportclub Enschede 3. Ik was jong en had niks in de gaten, wist niet dat onze aanvoerder (ex-fietsenhandelaar/taxichauffeur te Goor) had afgesproken dat Sportclub de punten cadeau kreeg in ruil voor drie kratten bier. Een medespeler moest op het eind twee keer een penalty veroorzaken om de kratten alsnog veilig te stellen. Maar dat terzijde.
De eerste WVV’er die profvoetballer was, luisterde naar de naam Roy Wantia. Deze atleet uit de Nieuwstraat in Hengevelde keepte als jonge puber in het Nederlands elftal onder de vijftien jaar en heeft later nog drie wedstrijden gespeeld voor Heracles , waar hij in het seizoen 1995-1996 reservekeeper was. Toen Jacco Beerthuizen geschorst was, mocht Roy een paar keer meedoen. Ik heb het met eigen ogen gezien. Hij speelde groots. Jan van Staa was de trainer en was maar wat blij dat er geen scouts op de tribune zaten, ook niet van Arsenal.
Mike echter is nog wat meer uniek dan Roy. Want hij beleefde zijn officiële debuut in de eredivisie en dan nog wel in De Kuip. Zijn vader zat op de tribune in gezelschap van een handvol plaatsgenoten. Waar je je normaliter op de tribunes in die kolkende Rotterdamse voetbaltempel een klein mannetje voelt, voelden zij zich groots en trots. Een WVV’er bespeelde het heilige gras van de Kuip. Ja, dan loop je met de borst vooruit. Ze volgen overigens sowieso de verrichtingen van Mike op de voet, zijn elke thuiswedstrijd van de beloften van Heracles ook altijd present.
Mike is natuurlijk allang geen drager meer van het groene shirt met de brede gele baan. Een jaar of zeven geleden begon hij zijn opleiding tot profvoetballer op de voetbalacademie in Hengelo. Maar gelukkig is Mike wel altijd WVV’er gebleven. Hij geeft nog altijd training aan de D1. Eén keer in de week geeft hij techniektraining. Elke woensdag. Altijd. Zo doet Mike dat. Hij vergeet zijn afkomst niet.
Mike, ik ben trots op jou en met mij alle WVV’ers en oud–WVV’ers. En verder al die andere duizenden inwoners van het meest swingende dorp van Twente.
Ga zo door. Grote kans dat die spion van Wenger je hier in het oosten ook wel weet te vinden.
