Op Tweede Paasdag was Lyns voor de derde keer mascotte bij GA Eagles. Hij moest ons tegen Dordrecht geluk brengen, net als de eerste twee keer, toen wij met hem als mascotte wonnen. Lyns mocht de warming-up meedoen met de wisselspelers en aan de hand van de scheidsrechter het veld betreden. Lyns wordt in september vijf jaar en dat betekent dat hij op voetbal mag, bij de mini’s. Hij moet dus voetbalschoentjes hebben, zijn eerste paar…
Omdat hij de eerste beide keren nog een beetje armoedige gympies aan had gehad, leek het mij een goed plan om nu al voetbalschoentjes te kopen, zodat hij in ieder geval goed materiaal had. Opdat hij na afloop van zijn warming-up niet tegen papa kon klagen dat hij de ballen niet lekker raakte vanwege het verkeerde schoeisel. Dus besloot ik samen met hem, in de aanloop naar het mascotte-zijn, voetbalschoentjes te gaan kopen.
Zijn moeder zei dat Scapino wel goedkope voetbalschoenen had voor kinderen. Koop maar een paar Dutchys, zei Angela me. Vrouwen en voetbal, het zal nooit samen gaan. Een paar Dutchys, hoe kom je erop? Dutchys als zijn eerste voetbalschoenen, nou never nooit natuurlijk! Dus gewoon naar de sportzaak getogen en niet naar Scapino. Lyns mocht zelf zijn schoentjes kiezen, tenminste dat zei ik tegen hem en zijn moeder. En eigenlijk loog ik tegen ze, want ik ging voor de zwarte voetbalschoen met de drie witte strepen natuurlijk: Adidas Copa Mundial.
De voetbalschoenen waar papa al een eeuwigheid op speelt en dat in mijn ogen het beste pantoffeltje is. Lyns zelf had het over kicksen die rose met geel moesten zijn. Tsja, dat moest ik hem toch even uit zijn kleine hoofdje praten. Rose met geel, mijn zoon op rosegele voetbalschoentjes… Echt niet! Toen wij in de sportzaak waren en naar de voetbalschoenenafdeling liepen, zag ik van veraf al veel felle kleuren in het schoenenrek.
Lyns dook gelijk op een rosegele Nike-schoen. ‘Deze wil ik pap’, zei hij.
‘Die hebben ze niet in je maat, jongen’, loog ik dat het gedrukt stond.
‘En deze dan?’ Hij had nu een fluorescerende gele schoen in zijn handen, die pijn deed aan mijn ogen.
‘Nee, daar zitten geen goede noppen onder’, loog ik nog overtuigender. Mijn ogen zochten naar zwartwitte Adidasjes, Copaatjes voor de kenners. En op het moment dat Lyns blauwe Hummels uit het rek trok, zag ik ze staan: mijn schoentjes.
‘Kijk eens, Lyns’, zei ik, ‘hoe vind je deze?’ Hij keek me aan of hij water zag branden… het was duidelijk niet zijn keuze.
‘Die vind ik helemaal niks’, zei hij, ‘wat een saaie schoenen.’ De verkoper, die inmiddels was verschenen, kwam met de teleurstellende mededeling dat de Copa Mundial niet in de maat van Lyns te krijgen was, dus mijn droom viel in duigen en Lyns ging verder op zoek naar iets gekleurds, natuurlijk.
‘Ik zoek zwarte voetbalschoenen’, zei ik tegen de verkoper op een zachte toon, zodat Lyns het niet kon horen. De jonge verkoper antwoordde met ‘nou dat wordt lastig want die zijn er tegenwoordig niet meer zoveel’. En: ‘Wat ouderwets meneer, al die kinderen lopen toch op gekleurde schoenen heden ten dage.’ Als een kleine jongen kreeg ik een reprimande van de snotneus.
‘Ik wil zwarte schoenen’, herhaalde ik, ‘ met witte strepen, het liefst Adidas, maar Puma mag ook.’
Lyns had nu een witte schoen in zijn handen met zwarte strepen, Adidas, dat wel. Hij kwam in de buurt maar witte schoenen, kansloos. ‘Lyns’, zei ik, ‘die worden zo snel vuil en dan moet je ze elke keer heel goed schoon maken.’ Snel zette hij de schoen terug, want dat vond ook hij maar niks. De verkoper had inmiddels een prachtig zwart Puma-schoentje in de maat van Lyns gevonden, met een witte streep. Weliswaar geen Adidas, maar zeker een uitstekend alternatief. Ik moest alleen Lyns nog overhalen en dat ging eigenlijk heel simpel. ‘Kijk eens’’, zei ik, ‘deze Puma’s zijn dezelfde als die van Lionel Messi toen hij begon met voetballen….’’
Afgelopen maandag had Lyns zijn Puma Esito Classic aan en hij was meesterlijk in de warming up, die hij samen met Patrick Gerritsen en Sjoerd Overgoor afwerkte. De zwartwitte schoenen zaten als gegoten, de paar struikelpartijen ten spijt. Ook bracht hij weer geluk als mascotte, al heeft hij daar weinig van meegekregen, want de spectaculaire tweede helft, met vier Eagles-doelpunten, heeft de mascotte niet gezien. Op de schoot van zijn moeder was hij in slaap gevallen, teveel gegeven in de warming-up natuurlijk. Het was een mooie Pasen: zes punten met GA Eagles en Lyns mascotte op zijn authentieke zwartwitte voetbalschoentjes…
