Ik zit niet zo vaak om zeven uur thuis ‘met het bord op schoot’ voor Studio Sport. Afgelopen zondag wel. Ouderwets zonder internet te checken op de uitslagen in de eredivisie. Niet dat ik na tien waardeloze wedstrijden van FC Twente nog hoop koesterde. Eigenlijk zag ik het al niet meer zitten sinds Co de Veste mocht verlaten. De liefde van Munsterman voor McClaren roestte niet. Maar zoals liefde zich wel vaker ontwikkelt, wordt het nu wel pijnlijk. Love hurts, wie weet ‘t niet.
In de zoektocht van McClaren om de pijn te verzachten kwam hij na afloop van de nederlaag in Venlo met de volgende oplossing. ‘We schamen ons allemaal’, zei McClaren met een zuur gezicht. ‘Vooral voor onze fans die zijn meegekomen.’ Om er in zijn beste Engels aan toe te voegen: ‘I just said to Joop, we will all pay for the money back’. Ik denk dat McClaren bedoelde dat FC Twente de kas trekt om alle fans te compenseren voor de lange, lange reis naar het verre Limburg.
Nobel gebaar. Maar wat heb je er nou eigenlijk aan? Alsof er ook maar één FC Twente fan maalt om het trein/buskaartje richting Venlo. Hoe hoog die benzineprijs ook staat, geld verzacht niets. Voetbal blijft sport, en sport houdt in dat je kunt verliezen. Dat maakt het juist spannend. Niet goed, geld terug werkt daar niet bij. Stel je voor, dat je altijd geld kunt terugvragen wanneer iemand je teleurstelt. Ik zou ook wel willen dat -als een kabinet weer eens de eindstreep niet haalt- ik de betaalde belastingen over de mislukte regeerperiode terugkrijg.
McClaren beweert dat hij zich schaamt. ‘Ik ben geërgerd en ik ben boos’. Maar ik zie het niet aan hem. Hij trekt een zuur gezicht voor de camera, maar schaamrood heb ik nog niet kunnen bespeuren. Misschien voelen de nederlagen ook niet helemaal als zijn verantwoordelijkheid. Niet voor niets spreekt McClaren altijd in koninklijk meervoud. En wie de koning in Twente is, dat weet iedereen. Zijn kaken mogen wat mij betreft vuurrood zijn.
