Vandaag begint het nieuwe seizoen met GA Eagles weer en zit de vakantie erop. Afgelopen woensdag zijn wij terug gekomen van een vakantie in Marmaris,Turkije. Het lag niet in de planning om op vakantie te gaan, maar een financiële meevaller bracht verandering in de situatie. Een mooie last-minute-aanbieding kon ik simpelweg niet laten liggen.
Het was de vierde keer dat ik in Turkije verbleef. Twee maal vakantie was uitstekend bevallen. Die ene keer op trainingskamp met de Eagles was wat minder. Het is een mooi land met prachtige hotels, goed eten en vriendelijk personeel. Mindere momenten waren de keren dat de Turkse ‘proppers’ je hun winkel in proberen te lokken. Opdringerig, maar vooral botergeil. Niet dat ík last had van die bronstige Turkjes, maar als vrouw was het onmogelijk om op je gemak even lekker te gaan shoppen. Gelukkig viel het dit keer in Marmaris mee. Het hotel waar wij verbleven was ook weer prima.
Minpuntje was wel het handdoekengebeuren. Toen ik de eerste morgen van de vakantie vanaf ons balkon – met zwembadzicht – rond de klok van zeven naar buiten keek, constateerde ik tot mijn grote verbazing dat de helft van de ligbedden al bedekt was met handdoeken. Inderdaad, door de vervelende, egoïstische toeristen. Ik paste me gelukkig snel aan en heb mijn vroegterecord van ‘handdoekje leggen, niemand zeggen’ om 10 over 6 neergezet.
Heb dit record weliswaar neergezet met mijn hoofd diep verscholen onder een grote pet en ben er ook allesbehalve trots op, maar ik had geen keus. Gelukkig waren er nog grotere mafketels dan ik-zei-de-gek. Ik sprak namelijk Piet een keer. Piet is, aan zijn accent te horen, een Hagenees. Hij vertelde mij dat hij zijn handdoeken ooit om vijf uur ’s nachts had neergelegd. Achteraf een hele domme actie, want Pietje had geen rekening gehouden met de Engelsen.
Er is een discotheek bij het hotel waar wij zaten en die gaat pas ‘s ochtends om zes uur dicht, moet u weten. De Engelsman of -vrouw komt dan als een balletje uit de disco gerold en moet dan langs het zwembad. Dus ook langs de handdoeken van Piet. U raadt het al: onze vriend was die ochtend zijn badlakens kwijt. Zijn ligbed was onbedekt, haha, domme Piet.
Engelsen, het blijven natuurlijk rare snuiters, zeker met een slokkie op. Zo hebben wij eens midden nacht een performance gehad van een laveloze Brit met een enorm baritongeluid. Als Engelbert Humperdinck in zijn beste jaren heeft hij minimaal drie kwartier staan lallen. Met een doffe dreun kwam er een eind aan de show van nep-Engelbert. Waarschijnlijk is-ie teruggevonden in een struik.
Ook was er eens midden in de nacht een Engels stelletje dat slaande ruzie had. .. Het was op onze verdieping en de halve gang was wakker geworden van het geschreeuw. De bewaking moest er aan te pas komen en volgens mij is het stel uit het hotel gezet, want ik heb ze niet meer gezien. Het zijn een paar piepkleine smetjes geweest op een mooie vakantie, alhoewel de terugreis voor mij een angstig avontuur was. Ik heb zoals meer mensen enorme vliegangst. Zonder een paar pilletjes waar ik iets rustiger van word, red ik het niet.Toen de piloot omriep dat wij de riemen om moesten doen, omdat er boven Oostenrijk heftig onweer was, begon ik al hevig te zweten. Wij hoefden ons geen zorgen te maken zei hij, slechts wat turbelentie. Het zou ongeveer een kwartiertje duren. Nou….. mijn broekje zat al vol toen we in de eerste luchtzak zaten. Het kwartiertje leek wel een eeuwigheid en wat was ik bang voor een vrije val . Toen de fasten your seat belts lampjes weer uitgingen, haalde ik eindelijk weer goed adem. Vakantie is heerlijk, maar dat vliegen!
Maar goed… vandaag weer lekker aan de slag. Ik heb er zin in……
