Afgelopen zaterdag weer een helftje gespeeld bij Lelystad 4. Mijn maat Berry Brinkhorst, journalist en topschrijver, was toeschouwer. Hij heeft een stukje geschreven over deze wedstrijd . Een prachtig stukje en niet omdat hij mij roemt, want ik heb gewoon een matige partij gespeeld. Toch wil ik dit mooie epistel met u delen ….
‘Martin en ik hadden de perfecte middag uitgekozen om naar de verrichtingen van onze oude teamgenoten van SVL te gaan kijken. Zonnetje, aangename temperaturen; heerlijke omstandigheden om lekker loom tegen het hek te leunen. Wij liepen naar de kantine en in de verte zag ik Michel. Hij leek in gepeins verzonken. Hoe vaak had hij deze route afgelegd? Kind van het Langezand. In een sms’je had hij toegezegd zijn best te gaan doen. Een aandoenlijke belofte. Ik had mij speciaal verheugd op Alex (”Scheids, wat doe je nou!”), maar fysiek malheur aan de rug hield de oude krijger langs de kant. Naast hem stond Sander, nog zo’n veteraan aan wiens vleselijke woning nog de nodige onderhoudswerkzaamheden verricht moesten worden. René had zich vermomd als pinguïn en hobbelde als doelman koddig in de rondte. Wij zagen nogal wat spelers die wij niet of nauwelijks kenden. En op het veld gebeurde weinig om opgewonden van te raken. Voldoende tijd om te babbelen dus. Ondertussen hield ik uiteraard mijn vizier gericht op Michel, die een vrije rol in de achterste linie vervulde. Het gammele lichaam beperkte de oud-prof aanzienlijk in zijn bewegingsvrijheid, maar daardoor liet hij zich niet ontmoedigen. Het abominabele niveau van enkele medespelers werd consequent genegeerd. Geconcentreerd en fanatiek bewoog hij zich – zo goed en kwaad als dat ging – over het kunstgras. Hij werd op het middenveld gesteund door Dave, de tank. Het zag er allemaal wat massiever uit en de draaicirkel was ook iets ruimer. Ook hij streed echter hartstochtelijk voor elke meter rubber en hield het allesbehalve ingespeelde collectief aardig in balans.
Het spelplezier droop er bepaald niet vanaf en ik dacht al snel: waarom doen die gasten dit nog? Wat drijft ze, zeker als het straks koud en nat wordt. Het mogelijke antwoord diende zich niet veel later aan. Michel stak geruisloos de middenlijn over en leverde een afgemeten steekpass op Marc af. Die controleerde de bal al even fraai, stuurde een tegenstander het bos in en scoorde beheerst. Tussen al het geploeter, was daar ineens alles wat voetbal zo mooi maakt. Uitgevoerd door spelers met inzicht, techniek en gevoel. Echte voetballers zijn blues-muzikanten. Ze gaan door omdat ze niet zonder kunnen, geduldig wachtend op iets wat het allemaal de moeite waard maakt. Het gevaar dat ze een karikatuur worden, nemen ze kennelijk op de koop toe. SVL 4 won verdiend vooral op basis van inzet met 3-1 van DOS Kampen. Martin en ik hadden wat verloren tijd ingehaald. Ik was liefdevol geknuffeld door Sietze. En getuige geweest van een geniale actie. In het voorjaar kom ik weer kijken.
Gr. Berry’
