ALMELO – ‘We Pingen’, groette Thomas Bruns nog naar Steven Berghuis. ‘Doen we’, kon Berghuis hem nog net naroepen. Een ferme handdruk en eenzelfde glimlach bij zowel de middenvelder van FC Twente als die van het beloftenteam van Heracles. Toch toonden beide spelers een totaal verschillend gelaat bij het verlaten van de kleedkamer. Bruns won met 2-1, terwijl zijn vriend van de tegenstander bij de verliezers hoorde en chagrijnig tevoorschijn kwam. ‘Dat vergeet je in het veld’, vertelt Berghuis over de vriendschap. De 19-jarigen komen uit de gezamenlijke jeugdacademie. Bruns koos deze winter voor Heracles, omdat hij daar denkt meer kans te maken in het eerste elftal. Berghuis bleef bij FC Twente. Hij is inmiddels bij de eerste selectie gevoegd en maakte zijn debuut, uitgerekend tegen het eerste van Heracles. Vanavond zagen ze elkaar terug in ieder een ander shirt. Jong Heracles – Jong FC Twente eindigde in 2-1.
Niet verloren vriendschappen
Ze kennen elkaar dus goed, Bruns en Berghuis. ‘Thomas en ik nemen regelmatig contact met elkaar op. Vaak via Ping’, zegt FC Twente-middenvelder Berghuis. ‘Even praten over hoe het met elkaar gaat en zo. We spraken elkaar ook toen hij voor het eerst op de bank zat tegen Feyenoord. Dan vertelt hij de verhalen, leuk om allemaal te horen. Omgekeerd is dat ook zo.’ Berghuis vindt het jammer dat Bruns voor Heracles heeft gekozen, vooral in de wetenschap dat het FC Twente van nu een andere club is dan in het kampioensjaar. ‘Het is jammer dat Thomas weg is gegaan. Ik denk dat hij onder Preud’homme ook wel kansen zou hebben gekregen. De trainer houdt van zulke aanvallende middenvelders, met veel beweging en diepgang. Kijk maar naar Willem Janssen, dat is net zo’n speler.’
Over de 2-1 nederlaag is Berghuis kort. Het was laf. Maar ook hij beseft dat routine de doorslag gaf. Elf jonge, Twentse honden, tegen een meer uitgebalanceerd Heracles. ‘Als een speler als Arnold Bruggink meespeelt, merk je wel het verschil. Hij coacht meer, zet de lijnen uit. Nu misten we inderdaad de ervaring.’
Bruns, die met zijn Heracles-hart voor de Almelose club koos, genoot vooral van het onderlinge treffen. Het is mooi om tegen FC Twente te spelen, ik heb in het verleden eigenlijk met alle spelers van Twente samengespeeld. Dat begon al in de D2, ik weet dus precies wat hun kwaliteiten zijn’, vertelt de middenvelder, die ’s ochtends Ola John op bezoek kreeg. ‘Vooraf sms en mail je natuurlijk met elkaar en heb je het over de wedstrijd die komen gaat. Het was geen goede wedstrijd, maar mooi dat we gewonnen hebben. Ik spreek Ola regelmatig, we gaan veel met elkaar om. Ik denk dat hij ook vanavond nog wel even bij me langs komt. Dan spelen we de wedstrijd nog een keer over, op de Playstation’, lacht Bruns.
De tijden zijn veranderd
With boys you don’t win prices, was het motto van Steve McClaren. ‘Vorig jaar was het anders voor jeugdspelers. McClaren wilde het met ervaring doen’, zag ook Berghuis, die de Engelsman niets kwalijk wil nemen. ‘Misschien had hij ook wel gelijk in die uitspraak, hoor’, zegt hij er snel bij achteraan. Maar de tijden zijn veranderd in Enschede. Onder Michel Preud’homme worden jeugdspelers veel meer betrokken bij het eerste elftal. Steven Berghuis is daar een typerend voorbeeld van. De middenvelder maakte zijn debuut na de winterstop, tegen Heracles, en zat al meerdere keren op de bank. ‘Dat was zo fantastisch toen. Als ik eraan terugdenk nog. Echt een mooie dag. Maar je wilt altijd meer hè’, benadrukt Berghuis, die inmiddels deel uitmaakt van de Enschedese selectie. ‘Ik train elke dag met het eerste elftal mee. Daar leer je meer rust te pakken en momenten te kiezen om een actie te maken. Hier is het vaak gaan, gaan, gaan. Veel meer drukte. Om kans op speeltijd te maken, moet ik het nu hebben van schorsingen en blessures van andere spelers, om een plekje op de bank te krijgen. Je wordt er soms inderdaad ongeduldig van, omdat je zo graag wilt. Maar dat heeft iedereen wel, denk ik.’
Andere club, hetzelfde doel
Beiden hebben een andere route naar het profvoetbal gekozen. Bruns in het zwart-wit via de Almelose velden, Berghuis in het rood via de Enschedese. Maar het doel is hetzelfde: een vaste verschijning worden in de Eredivisie. Het zijn twee zelfbewuste voetballers, die allebei weten waar ze zichzelf moeten verbeteren. Berghuis analyseert zichzelf op mentaal vlak. ‘Vandaag was het niet m’n beste wedstrijd. Als het tegenzit laat ik nog wel eens m’n kop hangen. Dat moet er nog uit, want dat kan gewoon niet. Dat weet ik heel goed van mezelf.’ Beiden zitten al bij de eerste selecties, trainen dagelijks met ervaren spelers. ‘Mijn doelstellingen. Dit halve jaar wil ik vooral gebruiken om te wennen aan deze club’, vertelt Bruns. ‘Heracles speelt toch op een iets andere manier dan dat ik in de jeugd van FC Twente gewend was. Vanaf de voorbereiding komend seizoen wil ik er staan en aan haken bij het eerste elftal. Laten zien wat ik kan. Dat moet er dan hopelijk toe leiden dat ik speeltijd krijg en de volgende stap kan maken.’ Hetzelfde geldt voor Berghuis. Ik moet gewoon hard blijven werken aan mezelf. Iedere dag. Dan komen mijn kansen hopelijk vanzelf.’
Foto: Thomas Bruns (Heracles) in actie.
(Foto TwenteSport.com)
