Hoewel ik wist dat zijn lichaam fragiel en kwetsbaar was geworden, overviel me het bericht van zijn overlijden behoorlijk. In het voorjaar was ik nog bij hem. Ik had afgesproken op enige termijn nog eens terug te komen. We zouden dan voor een artikel in TwenteSport magazine wat uitgebreider terugblikken op zijn carrière als voetballer en trainer. Ook zou Antoine ‘Spitz’ Kohn zijn geheugen aanspreken voor allerhande vragen die ik had over Friedrich Donnenfeld (de eerste trainer van FC Twente die in 1976 overleden is), waarover ik ook een artikel wilde schrijven. Hij was ten tijde van mijn bezoek ondanks allerlei kwalen en ongemakken, redelijk te pas. We spraken zelfs nog over een mogelijk bezoekje aan een thuiswedstrijd van zijn geliefde club FC Twente, waar hij wel voor voelde. Ik zal hieronder de link naar het verslag van mijn bezoekje aangeven, dan kunt u – als u dat wilt – nog eens lezen wat we toen besproken hebben en hoe zijn toestand was.
Hij verheugde zich ook op de komst van het eerste kleinkind. Een paar weken later is hij inderdaad opa geworden van Luuk Antoine. Zijn vrouw Annette vertelde me dezer dagen dat hij nog bijzonder genoten heeft van Luuk die Antoine als tweede naam kreeg, omdat Spitz zelf zo heette en ook zijn vader. De laatste weken verzwakte hij plotseling. Hoewel de huisarts, verplegers en Annette hun best deden om hem weer op de been te krijgen, is hij vorige week toch overleden. De aimabele levensgenieter en meest succesvolle oud-trainer van FC Twente was niet meer. Gisteren vond de crematieplechtigheid geheel volgens zijn eigen wens voor een handjevol intimi plaats.
Vanaf zijn overlijden zijn er al heel wat woorden gewijd aan het verscheiden van de oud-voetballer en –trainer. Mooie woorden op papier en websites zoals deze en op radio en tv. Zijn carrière werd uitvoerig belicht, zijn verdiensten, zijn sterke en minder sterke punten. Ook kreeg Annette inmiddels talloze reacties uit de hele wereld, waaronder een telefoontje van een hevig geëmotioneerde collega-trainer uit Brazilië.
In het tv-programma Voetbal International van afgelopen maandag blikte Johan Derksen op nogal aparte wijze terug op het leven van de Luxemburgse Enschedeër. Ik had het zelf toen niet gezien, maar kreeg kort na de uitzending twee telefoontjes en twee sms’jes van Twentenaren die zich gestoord hadden aan de manier waarop Derksen de overledene meende te moeten herdenken. De andere dag kreeg ik nog een mail van dezelfde strekking. Een plaatsgenoot die Kohn persoonlijk gekend had, vroeg me om Derksens telefoonnummer. Hij was kwaad en verdrietig over de manier waarop Derksen hem als een feestganger en nachtbraker had weggezet. Ik zei dat hij Derksen via het programma kon mailen.
Of hij het gedaan heeft, weet ik niet. Maar toen ik via “Uitzending gemist” het programma alsnog bekeken had, kon ik mij voorstellen dat het mensen geïrriteerd had hoe de overledene werd weggezet door Derksen c.s. Natuurlijk was de levenswandel van Kohn in zijn jongere jaren niet te vergelijken met het bestaan van een brave huisman, maar om juist dat aspect te accentueren is een mislukte poging om te willen scoren. Het is misplaatst en onbeleefd. Derksen en zijn collega’s Van der Gijp en Kraay jr met Genee als kundige, maar geraffineerde aangever hebben dat niet nodig. Hun voetbalanalyses zijn vaak raak en to the point. Maar vaak menen ze hun beschouwingen te moeten larderen met voze feiten uit hun eigen leven of uit het leven van een collega aan dezelfde tafel. Soms is het leuk, maar meestal gaat het te ver en duren de verhalen met trivialiteiten uit eigen doos veel te lang.
Om een pas overleden voetbalman zo neer te zetten, zoals met name Derksen deed, ging veel mensen te ver. Mij ook.
Derksen zei: “Na zijn periode bij FC Twente zat hij meer in de kroeg dan op het trainingsveld”. Niet waar Johan. Zwaar overdreven. Onnodig om dit zo te melden.
Hij zei: “Eigenlijk heeft hij van zijn carrière niks gemaakt”. Nogmaals, zwaar overdreven. Met name bij FC Twente als assistent en als hoofdtrainer en later bij Ajax heeft hij goed werk verricht als jeugdtrainer en als tijdelijk hoofdtrainer.
Derksen zei nog een keer: “Na zijn eerste periode bij FC Twente heeft hij er niets meer van gebakken en is hij totaal verloederd.” Absoluut volstrekt overtrokken.
Ikzelf denk terug aan een sympathieke kennis uit mijn werkzame leven, aan een voetbalvakman die te vroeg is overleden, ondanks dat hij 79 jaar geworden is. Tien jaar geleden, toen hij als scout voor SC Heerenveen werkzaam was, zei hij in een interview dat ik met hem had voor de Twentsche Courant Tubantia: ‘Ik sta met beide benen in het leven, maar wie zegt me hoe het morgen is?’
“Morgen” duurde nog tien jaar, waarin hij zich geleidelijk terugtrok uit het publieke leven om zich te wijden aan zijn vrouw, twee zonen en sinds dit voorjaar kleinzoon Luuk Antoine.
Bent u geïnteresseerd in het weblog dat ik dit voorjaar schreef na mijn bezoek aan Kohn? Klik dan HIER.
Helemaal mee eens, Gijs, zie ook mijn column “Pavlov-televisie” van afgelopen donderdag.
Gijs, je geeft te veel eer aan de heren van VI. En jij mag je best feller afzetten tegen deze lions.
Respect komt niet voor in de vocabulaire van deze mensen.
En een behoorlijke mate van respect is het minste wat je Spitz Kohn mag betonen.
Als voetballer, trainer en mens.
Ik heb alleen maar positieve herinneringen aan hem.
Schandalig hoe Kohn door Johan Derksen is neergezet. Alleen het negatieve uit iemands carriere benadrukken vind ik min vooral t.o.v. de nabestaanden.
Als klein jongetje stond ik vaak achter het doel te kijken als Spitz zijn befaamde keeperstrainingen gaf aan Piet Schrijvers. Het ging hard tegen hard!
Na de training, toen ik al dertig ballen had opgehaald, riep hij me een keer bij zich en zei: “jungen jai moet die bal ein andere zwung geben”. Hij demonstreerde mij toen privé zijn traptechniek op een achterafveld bij Zuid-Eschmarke.”kum jai maar teruuk als jij krooter bent”. Dit zal ik nooit vergeten! Natuurlijk ging Spitz op stap met van Dalen en met zijn spelers. De tijden waren toen anders. Op maandagavond werd er flink gestapt en kon je ze aantreffen in Enschede bij Café Niemeijer, Café Vrieler of Biljartpalies Stokkers.
Spitz was ook de eerste speler die na de fusie door FC Twente is gecontracteerd. Ik heb eigenlijk nooit begrepen waarom deze Luxemburgse Tukker later scout van Heerenveen is geworden en niet van FC Twente. Ook hij verdient een standbeeld.
Die Derksen en het hele programma VI is gewoon een lachertje. Ze nemen zichzelf niet serieus en zitten er alleen voor de poen. Boeken presenteren, CD-tje maken. Lelijke jassen promoten en ga zo maar even door. Ze hebben een formule bedacht en die werkt voor veel kudde mensen in Holland. Kijk eens naar de kijkcijfers van allerlei programma’s op de nederlandse buis. Echt te triest voor woorden dat Nederland massaal achter de buis kruipt.
Neem die Derksen en het programma VI niet te serieus. Geilt die alleen maar op. De reden dat ze daar geen gasten hebben die Derksen eens goed aanpakt is omdat die dan uit zijn rol valt en voor heel Nederland voor schut wordt gezet want wat die vaak zegt slaat echt nergens op. Gewoon een negatief persoon die onder het mom, ik heb een mening zijn argumenten verdedigt. Triest! Helaas blijven we ernaar kijken ook al heeft het totaal geen toegevoegde waarde. Laat gaan die Derksen, schrijf een brief naar hem en vraag of die zijn woorden wil nuanceren en dat live in het programma. Doe die dat dan is het een persoonlijkheid. Anders gewoon een clown die net als vele clowns hun werk doen voor de centjes!