Afgelopen zondag liepen de emoties hoog op in Alkmaar, maar niet alleen bij de spelers. Twee clubs speelden tegen elkaar die me na aan het hart liggen. Bij beide clubs ben ik totaal 29 jaar geweest, 21 jaar bij AZ en acht bij FC Twente.
Allereerst even de tegengoal van Theo Janssen. Dat deed me herinneren aan ongeveer 40 jaar terug, in februari 1971, toen we met AZ ook tegen FC Twente speelden, maar toen nog in de Hout. De FC was toen al een subtopper en AZ kwam toen, door ondersteuning van de gebroeders Molenaar (Wastora) langzaam omhoog.
In die wedstrijd stond ik linkervleugelverdediger. Aan de andere kant – over onze rechterkant – kwam René van de Kerkhof. die toen linksbuiten stond. Op rechts stond zijn broer Willy tegenover mij. René kwam evenwijdig aan de achterlijn ons zestienmetergebied binnen en gaf een voorzet met buitenkant rechts (met links kon hij niets). De bal werd door onze keeper Gerrit Vooijs bij de eerste paal half geraakt en caramboleerde het vijfmetergebied binnen, met effect. Onze toenmalige centrale verdediger Wim Kabel wilde de bal met rechts wegwerken, maar door het effect schampte ook hij de bal die met nog meer effect richting doellijn ging. Ik zie dat gebeuren, want ik gaf rugdekking, en wilde de bal wegschieten. Maar Wim draaide in één beweging om zijn as heen en schoot de bal vlak voor mij met links keihard tegen mijn borst. Doelpunt, 0-2. Dat was ook de einduitslag. De volgende dag stond in de krant: ‘In eendrachtige samenwerking schoten Kabel en Vonk de bal in eigen doel.’
Zoals gezegd liepen zondag de emoties ongecontroleerd hoog op, mentaal en lichamelijk. Douglas kreeg rood, min of meer terecht, maar het was meer ook een ondersteunende opstaande beweging in combinatie met het willen tegenhouden van de tegenstander die wilde opstaan. Maar wat me meer verbaasde, was de gezichtsuitdrukking van Ruud Bossen toen hij de rode kaart gaf, wat later ook nog werd bevestigd door de foto in de krant. Zo van: ‘hier heb je em’. Zijn tweede rode kaart al tegen Douglas. Begrijpelijk dat Douglas daarna zo reageerde door de houding van Bossen. Ook door het toneespel van Wernbloom die bij een klein duwtje als een aangeslagen bokser omviel. Zoveel onrecht. Natuurlijk valt het niet goed te keuren of te praten en mag het niet gebeuren. Als prof moet je te allen tijde het koppie erbij houden. Maar nogmaals, ik kan het wel billijken. Terecht werd hij ook eerst door de club geschorst. Maar ik heb liever spelers die ik moet afremmen dan opnaaien.
Ook bij collega Preud’homme sloegen de stoppen door, maar ook dat was niet onbegrijpelijk met al die niet gegeven penalty’s. Wat me het meest ergerde, is het gemarchandeer van Bossen die als compensatie Viergever volkomen onterecht wegstuurt. En dan zegt hij nog in zijn commentaar dat ze maar beter hadden moeten voetballen. Belachelijk!! Waar bemoeit hij zich mee. Voorlopig zie ik hem de komende weken geen belangrijke wedstrijden meer fluiten.
