Het feest van het jaar staat voor de deur. Nee, niet Sinterklaas, ook Kerst niet maar: terugblikken op het afgelopen sportseizoen. De Oscars van de sport worden over een week uitgereikt tijdens het NOC*NSF Sportgala. Ik verheug me er nu al op.
Niet in de laatste plaats omdat het hilarisch is om alle spierballen verhuld te zien in een slechtzittend maatpak danwel pompeuze galajurk. Sommige atleten kijken er ook heel ongelukkig bij. Het zit toch iets minder comfortabel dan de vrijetijdskleding van NOC*NSF.
En dan de schoenen. Wielerschoentjes, voetbalschoenen, hardloopschoenen; niemand heeft ooit blaren. Maar na het gala? Geloof me. Dan huilt iedere atleet. Ik heb wel eens een avond mee staan dansen op de beats van DJ Dennis van der Geest -tevens judoka. Aan het einde van de afterparty stonden we allemaal op blote voeten rondom een hoopje naaldhakken te dansen. Zo’n nachtelijke training kon geen atleet doorstaan.
Maar wat wordt het sportmoment van 2012? Ik vermoed dat de estafetteploeg het bij de teams niet gaat redden, nu ploeggenoot Brian Mariano met 720 gram cocaïne in zijn dubbele bodem van de NOC*NSF koffer is opgepakt. Toch jammer voor Patrick van Luijck – mijn persoonlijke held. Nee, dat wordt een makkie voor de zwemsters of de hockeysters.
Dan de vrouwen – dat wordt Vos of Kromowidjojo, beiden gehuld in een galajurk. De spierballen van Kromowidjojo of het ranke lijf van Vos. Op wie stemt u?
Mijn sportmoment van 2012 zit absoluut bij de mannen. Uiteraard. Kent u de Cassina-Kovacs-Kolman nog? Epke Zonderland won er olympisch goud mee, maar deed vooral de wereld versteld staan. En commentator Hans van Zetten. Als radiofreak vond ik dit met afstand het mooiste verslag van 2012. “HIJ STAAT, HIJ STAAT! EN IK STA OOK!”, ik krijg er nog kippenvel van.
Ik kan zijn oefening duizend keer bekijken en zie nog steeds niet wat ‘ie doet. Maar hij doet het. Mijn sportmoment van 2012: “Hans van Zetten over de Cassina-Kovacs-Kolman, met in de hoofdrol Epke Zonderland.” Het was een mooi jaar.
