Mijn kind , Lesley
Ik mis de plof van je tas in de gang.
De klap van de poort in het slot.
De zwaai met de deur.
Mijn kind, het is zo stil.
Ik mis je gemopper en je lach.
Je geslijm om snoepjes elke dag .
Samen met Sven donderjagen.
Nooit klagen
Mijn kind, het doet zo een pijn .
Ik mis je luchtjes, je muziek .
Je vuile voetbalwas
Je sms-jes, je gechat.
Je trots, je onzekerheid
Mijn kind, verleden tijd.
Nooit meer je stem
Nooit meer je lach
Je praatjes, je drukte, je stiltes
Nooit meer
Hoe houd ik dit mijn leven vol ?
De gedachte maakt mij gek
Jij prachtig kind
Zo diep in mij.
Ik mis je elke dag.
Meer en meer.
Lesley, mijn kind.
Les zou vandaag, 25 februari 2013, 22 jaar zijn geworden
pff. Bij je column over de Sven boerderij kon ik het al niet droog houden. En dan lees ik dit. Wat kan ik, zelf vader van een jong menneke, hierop voor zinnigs zeggen?
Sterkte Michel, nog elke dag, na al die jaren. Hopelijk kun je, tussen het verdriet en het missen door, wel van je eigen leven genieten.