Het kelderduel in Limburg, dat eigenlijk geen winnaar verdiende, werd uiteindelijk ietwat gelukkig gewonnen door Heracles. De ploeg van Peter Bosz schoot uit de startblokken met twee onterecht afgekeurde doelpunten van Geoffrey Castillion. Aan de andere kant raakte Robert Cullen met een kopbal van dichtbij de lat. Het laatste half uur van de eerste helft in De Koel was afgrijselijk. Heracles kwam er amper nog uit en het armoedige VVV kon ook geen vuist maken. In die fase hanteerden de Almeloërs regelmatig de lange bal. Dat is tegen Heracles’ principe in. Echt verwijten kon je het de jonge ploeg niet. Clubs uit Siberie zijn nog niet jaloers op het veld in Limburg. Als ik een kudde koeien had, zou ik ze er nog niet op laten grazen. Mike te Wierik vergeleek de doelgebieden na afloop met stranden, gelijk had hij. De erbarmelijke staat van de gras, of beter gezegd zandvlakte, is in het nadeel van voetballende ploegen als Heracles. Meer dan het de formatie lief is, werd de lange bal gehanteerd.
Uiteindelijk trokken de Heraclieden aan het langste eind. Na een uur spelen opende Everton Ramos Da Silva met een juweel van een doelpunt de score. De Braziliaan nam de bal aan op de rand van de zestien, bedacht zich geen moment en vond met een prachtige krul de bovenhoek. Niet veel later stak Te Wierik het hele veld over en met afspeelmogelijkheden te over, ramde hij het leer vanaf ‘zijn strand’ tegen de touwen. Heracles kwam daarna amper nog in de problemen. Het won voor het eerst dit seizoen twee wedstrijden op rij en slaagde er ook voor het eerst dit jaar in twee clean sheets op rij te noteren. Dat tekent het gerenoveerde Heracles wel een beetje. Ten opzichte van de eerste seizoenshelft vind ik ze minder naief. Er wordt nog steeds gecombineerd en veel aangevallen, maar dat gebeurt wel gedoseerder. Die verandering vindt precies op tijd plaats. De ploeg heeft de aansluiting met de subtop gevonden, maar het had net zo goed de andere kant op uit kunnen pakken. Als Heracles niet had gewonnen van NEC en VVV, had het nog alle zeilen bij moeten zetten om zich rechtstreeks te handhaven. Het kan nog een leuke apotheose worden in Almelo. Als de gemakzucht wegblijft, zie ik de ploeg NEC en ADO ook nog wel passeren op de ranglijst en een play-off-ticket bemachtigen.
Sterren deel ik niet uit, tenzij de trainer er een mag ontvangen. Peter Bosz is een onderschatte trainer. Tegen VVV stelde hij Joey Belterman voor de tweede keer op rij op in de basis. Een 19-jarig talent met veel kwaliteit. Je ziet dat het vertrouwen van dit talent groeit. Tegen VVV was hij de tweede helft de beste man. Dat is ook de verdienste van zijn coach. Bosz durft jong talent te brengen en onafhankelijk van de leeftijd, een speler voor de leeuwen te gooien. Eerder zagen we dat al met Lerin Duarte, Ninos Gouriye, Thomas Bruns, Ben Rienstra en noem maar op. Bovendien slaagt hij erin zijn elftal al meerdere seizoen attractief en dominant te laten voetballen. Laten dat nou net de twee aspecten zijn die we nu al meer dan een jaar bij buurman FC Twente missen. Als ik het daar voor het zeggen had, had ik het wel geweten. Stel Bosz aan een het publiek van FC Twente komt eindelijk weer aan haar trekken en ziet de jeugd doorstoten naar de hoofdmacht. Naast Belterman lieten ook Christiaan Dorda en Te Wierik een heel aardige indruk achter.
VVV Venlo-Heracles Almelo 0-2 (0-0).
Scoreverloop: 61. Everton 0-1, 67. Te Wierik 0-2.
Arbiter: Serdar Gözübüyük.
Geel: Seip (VVV Venlo). Quansah, Dorda (Heracles Almelo).
Toeschouwers: 7.100.
Amusementswaarde: 6.
Man of the match: –
Sterren: –
Opstelling VVV Venlo: Mäenpää, Joppen, Röseler, Seip, Leiwakabessy, Maguire, Radosavljevic, Ramsteijn (69. Türk), Linssen, Cullen (73. Bergkamp), Wildschut.
Opstelling Heracles Almelo: Pasveer, Te Wierik, Rienstra, Koenders, Dorda, Quansah, Vejinovic (79. Paljic), Belterman, Gouriye (89. Van Mieghem), Castillion, Everton.
Johan Inan is werkzaam als sportjournalist voor het AD.
