Opmerkelijk moment zondag tijdens de Euro Hockey League in Amsterdam. Zoals u misschien weet kent één van ‘s werelds modernste sporten de optie van de video umpire. Elk team krijgt per speelhelft de mogelijkheid om een discutabele beslissing door een derde scheidsrechter in de studio te laten bekijken. Deze kan de situatie van verschillende kanten waarnemen en heeft daardoor veruit het juiste zicht. Zijn oordeel is dan ook bindend en moet door alle partijen geaccepteerd worden. En dat gaat vrijwel altijd goed, maar deze keer niet, want nadat we allemaal uitgebreid hadden kunnen meekijken was er maar één conclusie mogelijk: “No decision possible”. Het was compleet onmogelijk om te zien of er al dan niet terecht gefloten was. En zo bleek maar eens dat zelfs een state-of-the-art-sport als hockey nooit honderd procent perfect kan zijn.
Maar dat is altijd nog beter dan het voetbal, waar onkunde en willekeur elke week weer veel een-tweetjes maken, zoals we het afgelopen weekend regelmatig hebben kunnen zien. Zo stonden bij wedstrijden in de Belgische Jupiler League de lijn- en scheidsrechters in dezelfde hoek van het veld, en nóg zaten ze er gezamenlijk meestal gewoon naast. Zaterdagmiddag gingen twee spelers van Juventus Turijn (nooit “Juve” zeggen als je geen Italiaan bent!) tegen Inter Milaan opzichtig in de fout door een gele kaart te scoren en zo de volgende wedstrijd te missen. Ze zouden ze veel langer moeten schorsen, de bedriegers. Maar de grootste crimineel van allemaal was toch wel Juventus-speler Cambiasso die zijn Inter-collega Giovinco bijna doormidden zaagde. Het waren misselijk makende beelden, waaraan wat mij betreft politie en/of justitie te pas hadden mogen komen. En toch kreeg hij dezelfde straf als zijn ploeggenoten: slechts één wedstrijd schorsing. Hoezo: een onmogelijke beslissing?
