Voetbal International begint zo langzamerhand al bijna net zo voorspelbaar te worden als het acteerspel in die flutserie over Aantjes. Wilfred Genee trapt af met hard praten door het applaus heen, Hans Kraay jr. ontploft na vijf seconden, dat staat in zijn contract, René van der Gijp doet nog een keer van Hansie Hansie, Johan Derksen vertelt iets plats over het geslachtsleven van een bekende voetbalvrouw, Wim Kieft vecht tegen de slaap die hij zelf veroorzaakt, Johan Boskamp oefent voor een Tommycoopertje en zakt nog eens ter plekke dood neer. Dat is het spel en zo zijn de regels. En het werkt, want de kijkcijfers zijn gigantisch en ik moet bekennen dat ik ook regelmatig aanschuif; niet in het minst vanwege de geniale vondst van de regisseur om dat lekkere ding achter de bar samen met Gijp in beeld te brengen.
Ik bedoel maar: als man en als liefhebber kom ik bij Voetbal International prima aan mijn trekken, om maar even in de sfeer van het programma te blijven. Oké, ze gaan soms te ver op de persoon en ik kan me voorstellen dat zo’n Manolev die gasten echt haat. Ook de scherpe aanvallen op de bondscoach (eerst de man, dan de bal en vooral: met gestrekt been) hebben we nu wel genoeg gehoord. Feit blijft dat de heren goed ingevoerd zijn en tussen alle ongein door vaak wel met zinnige dingen over voetbal en nuttige informatie over het wereldje langs komen. Maandagavond gingen ze evenwel ernstig over de schreef. Het ging over de kandidatuur van Arjen Robben voor de sportman van het jaar. Die moest het maar worden, want die andere kandidaat, kom, hoe heette die vent aan de rekstok ook alweer, dat was toch maar een circusartiest. Heren, niet zo denigrerend graag, want de grootste circusartiesten, dat zijn jullie met je wekelijkse kunstjes.
