Met de businessclub van EHV gingen we vorige week zondag naar de thuiswedstrijd van de Düsseldorfer EG tegen de Kölner Haie. Dit is al jaren de moeder van alle ijshockeyderbies in de Duitse Bundesliga, waarin verder teams spelen als Hamburg Freezers, Krefeld Pinguine, Eisbären Berlin, Straubing Tigers en Schwenninger Wild Wings. In de bus werden we bijgepraat door Eddy van der Ley, FC Twente-watcher voor het Algemeen Dagblad, maar ook een gepassioneerd liefhebber van het Duitse ijshockey in het algemeen en DEG in het bijzonder. Natuurlijk zijn er altijd gasten die daar doorheen praten, maar hij kreeg ze wel stil met zijn indrukwekkende verhaal over ijshockeykeeper Robert Müller, die in 2009 op 29-jarige leeftijd aan een hersentumor overleed en kort voor zijn dood nog een interview met Eddy voor het AD had.
Ik had nog nooit eerder een ijshockeywedstrijd in het echt gezien, maar alle cliché’s zijn waar: het gaat er hard aan toe, het tempo is niet bij te houden en de spelers blijven gaan als de brandweer. Opmerkelijk vond ik het gezag van de arbitrage: geen enkele beslissing werd aangevochten, zoals in het voetbal helaas de gewoonte is. En verder? Verder is het vooral een geweldig spektakel, dat je van begin tot eind op het puntje van je stoel boeit. Dit is dus Leidenschaft. Zodra je die super sfeervolle hal met 12.000 toeschouwers binnenkomt, ben je vrijwel meteen supporter. Je gaat zelfs juichen bij een doelpunt, wat helaas maar twee keer kon. En omdat de Kölner Haie vlak voor tijd de winnende goal maakten (het is tenslotte wel Duitsland) ging de wedstrijd verloren. Ondanks het fantastische keeperswerk van de 18-jarige Benedikt Rossberg, de derde doelman van DEG, die er heel wat schoten uithield. In de bus terug naar Enschede wist ik het zeker: dit gaan we vaker beleven.
