Iedere vrouw die van wielrennen houdt, kent het prachtige verhaal van Marijn de Vries. Voor een radioreportage wilde Marijn kijken of ze – als vrouw van dertig – nog topsporter kon worden.
Dat lukte. Inmiddels fietst de Zwolse al heel wat jaren mee in het profpeloton. Vorig jaar nog voor de Belgische ploeg Lotto, dit jaar bij de Nederlandse ploeg Giant-Shimano.
Ze is het fietsende voorbeeld voor iedere dame die wel eens op een fiets stapt en er een helm bij opzet.
En dat zijn er steeds meer. De wielersport wordt steeds populairder, zeker onder vrouwen. Ik fiets ook, regelmatig. En voor triatlons test ik ook regelmatig hoe hard ik dan kan. En dat gaat soms zelfs best aardig.
Maar me inschrijven voor een wielerwedstrijd? Dat heb ik gek genoeg nog nooit overwogen. Gek eigenlijk, ik ben dol op wielrennen. Het is mijn favoriete onderdeel van triatlons. En ik heb een mooie ‘semi-nieuwe’ fiets.
Tot ik vandaag dit bericht op Twentesport las: Nacht van Hengelo schrapt criterium voor vrouwen
Wat blijkt? De Ronde van Hengelo schrapt voor het tweede jaar op rij het criterium voor vrouwen. Er stonden zes profrensters ingeschreven. Zes. Da’s niet genoeg. En ook in Rijssen en in Wezep gaan geplande wedstrijd voor dames niet door omdat er te weinig inschrijvingen zijn. Goor deed dit eerder al: daar verschenen ooit slechts 30 dames aan de start.
Hoe kan dat nou? Steeds meer vrouwen fietsen en steeds minder vrouwen vechten een wedstrijd uit. Eeuwig zonde. En dat mag ik mezelf ook aanrekenen. Dus: hoe kom ik aan zo’n professioneel startbewijs? Dat fiets ik graag een potje mee.
