OOTMARSUM – Op het Nederlands kampioenschap wielrennen in Ootmarsum probeerden de Twentse renners en rensters zich afgelopen weekend van hun beste kant te laten zien. Hoewel velen zich er door de op de deelnemerslijst aangegeven woonplaats Groningen niet van bewust waren, was het NK juist voor Mariël Borgerink een absolute thuiswedstrijd. De 22-jarige wielrennende geneeskunde studente groeide op in Denekamp en is naast haar kamer in Groningen nog altijd woonachtig in Oldenzaal. Zowel haar vader als broer zijn betrokken in de organisatie van het NK en Borgerink toonde zich in de vrouwenwedstrijd goed. Heel nadrukkelijk zelfs.
Het was de eerste wat meer kansrijke aanval van de dag die zaterdag op naam kwam van Borgerink. Ruim één van de in totaal tien omlopen over iets meer dan veertien kilometer reed ze solo aan de leiding. ‘Dom zeiden sommige mensen, maar ik weet eigenlijk niet of dat wel zo dom was’, kijkt ze terug. Borgerink combineert de zware co-schappen die ze momenteel loopt zo goed mogelijk met het fietsen en wilde zich graag tonen. Ze hoopt in de toekomst een stapje hogerop te kunnen doen. ‘Als clubrenster kan ik anoniem mee gaan rijden en in het peloton finishen of ik kan wegrijden en mezelf laten zien. Nu krijg ik wel leuke reacties.’
Alleen
Als het aan Borgerink had gelegen was haar aanval anders gelopen. Ze had graag gezelschap gekregen van één of meerdere rensters, om zo meer de krachten te kunnen verdelen. ‘Er kwam niemand bij me en daar baalde ik wel van. Ik reed wel lekker, maar dit rondje is wel heel zwaar om in je eentje te rijden. Ik heb een heel rondje alleen gereden en dat nekt je wel op een gegeven moment.’
Toch genoot de Twentse clubrenster, die zich dit jaar al vaker nadrukkelijk toonde in topwedstrijden, ook van de dag. ‘Het was super leuk. Er stonden veel mensen langs de kant en een heleboel mensen riepen mijn naam en moedigden me aan. Ook stond mijn naam nog twee keer op de weg en dat was toch best wel speciaal. Na afloop kwamen meerdere mensen naar mij toe. Dat gebeurt je in een normale wedstrijd niet.’
Tonen na val
Haar sterke optreden op het NK liet Borgerink ook zien dat ze op de goede weg terug is. In het voorjaar liet ze zien over sterke benen te beschikken. Haar optredens in Drenthe, waar ze als enige niet professionele renster de finish haalde in de Novilon Eurocup, en de Energiewacht Tour lieten zien dat ze één van de Nederlandse wielrensters is die serieus kans maakt om de overstap naar een zogenoemd UCI-team. Op tweede paasdag kwam Borgerink echter zwaar ten val, waarna ze ruim een maand geen wedstrijden kon rijden.
Na een rustige terugkeer was het kampioenschap in eigen huis een mooie manier om zich weer te laten zien. ‘Ik ben wel tevreden, maar het kan altijd beter’, kijkt Borgerink terug op haar koers. ‘Ik heb een ernstige valpartij gehad en ben nu wel weer op de weg terug, maar ik merk dat ik de nodige power nog niet helemaal heb. Ik had graag in het peloton willen finishen en ik denk dat dat anders ook wel mogelijk was, maar juist die scherpte mis ik nu nog.’
