Wout

Geplaatst op 5 oktober 2014 door Redactie   ·   4 Reacties

Oh ja, Heracles heeft ook nog een spits aangetrokken, vertelde iemand mij een paar maand geleden, toen het voetbal in de ban begon te raken van het WK. Wout Weghorst, hij komt van FC Emmen. Ik geloofde het niet. Of Heracles had hem voor niks gekregen, of ze zochten nog een goaltjesdief voor de beloften. De jongeling uit Borne was bij Emmen in de Jupiler League geen basisspeler en zo’n jongen zou dan wel in de eredivisie mee kunnen komen. Nee, ik begreep het niet. Dat Heracles een spits nodig had, was duidelijk. Aleksei Kangaskolkka zou door het vertrek van Mark Uth voortaan de eerste man moeten zijn, maar de lange Fin is een miskoop. Jan de Jonge zag het even zitten met Oussama Tannane, maar dat experiment mislukte. Vervolgens kwam Denni Avdic binnen, maar die raakte meteen geblesseerd. Noodgedwongen moest toen die jonge Weghorst maar in de spits gaan spelen, die voormalige reserve-spits van Emmen. Het is medio september, Heracles had de ene wedstrijd na de andere verloren en had geen behoorlijke midvoor. Weghorst debuteerde in de basis tegen Ajax en scoorde ook nog in de Arena. Leuk voor die jongen, hij moest er zelf om huilen. Maar…. een halve maand later kent heel voetbalminnend Nederland Wout Weghorst, is hij geselecteerd voor Jong Oranje en maakte Fox een special over hem. We zagen hem een schietgebedje doen in de Bornse Mariakapel. Is dit een stripboekje à la Kick Wilstra? Nee, dit is een waar verhaal.

De naam Wout Weghorst viel een jaar of twaalf geleden af en toe al bij ons thuis. Hij zat destijds op de basisschool bij mijn vrouw in de klas. Ze had een klik met het leuke, blonde, spontane jongetje dat buiten op het schoolplein altijd aan het voetballen was en binnen in de klas graag een spelletje of een weddenschapje met de juf aanging. Eén ding wist hij toen al zeker, hij zou profvoetballer gaan worden. Mijn vrouw wist te vertellen dat hij bij NEO speelde, dat hij heel goed kon voetballen en dat ze hem bij de Bornse zwartwitten als een groot talent zagen. Ik vroeg me af waarom hij dan niet op de voetbalacademie van FC Twente zat. 

Jaren later zag ik hem twee keer spelen bij hoofdklasser Deto en voorspelde dat deze lange, blonde jongeman zijn dromen van een leven als voetbalprof niet zou realiseren. Zijn motoriek was wat houterig. Weliswaar liep hij ijverig op elke bal, maar snel was hij niet echt en de schaarse keren dat Deto aanviel, konden zijn opponenten hem met gemak de baas blijven. Terug naar NEO, dacht ik bij mezelf. Wout droomde echter nog steeds en verkaste naar de beloften van Willem II. Ik fronste mijn wenkbrauwen. Enkele maanden later vertelde Jurgen Streppel, de trainer van de Tilburgers, mij dat Wout goed zijn best deed, maar dat hij nog veel moest leren. Ik wist genoeg, die haalt het eerste van Willem II dus niet.

Wout zelf zag dat ook, want hij stapte over naar FC Emmen. Via een omweggetje kan het ook, droomde hij. Hij leefde ervoor, rookte niet, ging ‘s avonds vroeg naar bed, werkte hard en deed er alles aan. Bij Emmen was hij echter meestal invaller, maar pikte op die manier wel menig goaltje mee. Doelpunten maken is zijn lust en zijn leven.  Daar doet hij alles voor. Vorig jaar flikte hij het om  in een oefenpotje tegen een Drents amateurelftal twee hattricks te scoren binnen tien minuten. Niet onaardig toch. 

Zaterdagavond trad hij met Heracles aan tegen NAC. Ik zag al aan de warming-up dat Wout er weer veel zin in had. Hij zou zoals altijd fanatiek zijn best gaan doen. Met de uitverkiezing voor Jong Oranje op zak plus doelpunten op zijn persoonlijke erelijst tegen Ajax en FC Twente was zijn adrenalinegehalte buitengewoon hoog. NAC bleek een willoze opponent te zijn. Wout leefde zich uit. Voor de rust had hij 27 balcontacten. De eerste bal was hij meteen kwijt, maar onverdroten ging de spits door. Hij bood zich aan, hij kaatste, hij kopte de bal door, hij zette een blok of plaatste de bal naar een medespeler in de buurt. Vijftien keer deed hij er iets goeds mee zoals het versieren van een penalty, het doorspelen van de bal naar Thomas Bruns die prompt van afstand raak mikte of het scoren van de derde goal in de 40ste minuut. Vijf keer was zijn balcontact twijfelachtig zoals ín de beginfase toen hij de bal over het doel van NAC kopte. Zeven keer raakte hij de bal kwijt of deed er iets doms mee, zoals in de 31ste minuut toen hij vlak voor het NAC-doel over de bal maaide. In de tweede helft raakte Wout bijna geen bal meer. NAC was intussen gebroken. Zeven keer kwam hij nog aan de bal, twee keer fout, twee keer twijfelachtig en drie keer goed. Een kwartier voor tijd haalde coach John Stegeman de nieuwe topscorer naar de kant.

Na afloop moest Wout voor de camera, vroeg een collega van een landelijk dagblad mij om allerlei info over deze voor hem volstrekt onbekende spits en kreeg hij in de euforische zalen van Heracles schouderklopjes en andere pluimen op de hoed. In april nog reserve-spits van Emmen, begin oktober de held van het herrezen Heracles.

‘Wout heeft weer gescoord hè’, zei mijn vrouw enthousiast toen ik thuiskwam. Ze had het al gezien. ‘Ik denk dat hij in de winterstop naar Feyenoord gaat’, zei ze vervolgens met een trots glimlachje op haar gezicht. Ik schudde mijn hoofd. Het zou zomaar kunnen. Van Wouts carrière begreep ik toch al niks meer, dank zij Wout zelf, de blonde, iets te trage, maar nijvere jonge spits uit Borne die droomt en gelooft.