5. Jens Voigt
Op 18 september van dit jaar beëindigde hij zijn wielercarrière met het verbeteren van het werelduurrecord tot 51.115 kilometer. Hij was daarmee de eerste coureur die op een “gewone” fiets meer dan vijftig kilometer in een uur fietste. Hij stond zestien keer aan de start van de Tour de France, won twee etappes en droeg één dag de Gele Trui. Hij stond in 2009 zeventiende op de wereldranglijst. In 2015 maakt hij zijn come back en wordt hij op z’n 44-ste voor de zevende keer vader.
4. De elftalfoto
Vroeger had je nog echte elftalfoto’s. Zes mannen staand met de armen over elkaar, stoer voor zich uit starend, vijf mannen daarvoor op de hurken, stevig door de knieën. Tegenwoordig staan de voorste vijf erbij of ze nodig naar het toilet moeten en dat is geen gezicht. Dat vinden ook de FIFA en de UEFA en dus wordt met ingang van het nieuwe seizoen de ouderwetse elftalfoto verplicht. De spelers gaan gewoon weer door de knieën.
3. Toornstra in Oranje
Feyenoord is niet mijn club en zal dat ook nooit worden, maar voor het inkoop- en opleidingsbeleid in Rotterdam-Zuid kun je alleen maar de diepste bewondering hebben. Vrijwel de complete verdediging werd na het WK verkocht, maar hun opvolgers stonden al klaar. En met Vermeer, El-Ahmadi en Toornstra hebben ze op vitale plekken geweldige spelers gekocht. Vooral de laatste gaat het in 2015 helemaal maken als de nieuwe Dirk Kuijt in Oranje.
2. Anouk Dekker
De aanvoerster van FC Twente wordt de sensatie van het WK voor vrouwen in Canada. Ze scoort twee keer tegen Nieuw-Zeeland (2-1), drie keer tegen China (3-2) en twee keer tegen Canada (2-2). Mede dankzij haar doelpunten bereikt Oranje de finale, waarin het op strafschoppen misgaat tegen Zweden. Dekker wordt Sportvrouw van Nederland en Ereburgeres van Enschede. Het laatste besluit was al genomen vóórdat haar transfer naar Ajax bekend werd.
1. Het gedicht
Nederland werd in het buitenland vertegenwoordigd door een onuitstaanbare ijdeltuit, die in de VN graag wilde laten zien hoe goed hij zijn talen spreekt en daarbij letterlijk over lijken ging. Nee, dan heb ik toch liever het steenkolen-Engels waarmee Louis van Gaal de media bestookt. Exclusief voor de lezers van deze website heb ik beslag weten te leggen op de concept-tekst van het gedicht waarin hij voor de Engelse pers het seizoen afsluit. Enkele fragmenten:
“Truus and me sleep spooney-spooney
That was laughing with Wayne Rooney
There is only one and that ben ik
The bondscoach with the golden pik”
