Waar de jongetjes uit de Eredivisie dezer dagen druk zijn met opwarmen van stukjes paprika in een veel te klein pannetje, schoppen de mannen uit de Premier League gretig naar alles wat een hartslag heeft. In Engeland wordt er tijdens de feestdagen gewoon doorgespeeld en de supporters vinden het prachtig. Uitvakken worden tot het laatste gaatje gevuld met duizenden op spanning staande broeksknopen veroorzaakt door het overeten van gevulde kalkoenen en meat pies. Gisteren zag ik de supporters van Manchester United schouder aan schouder zitten op White Hart Lane. Het viel me op dat de uit- en thuissupporters bijna bij elkaar op schoot zaten. Er zat alleen een liggend doekje tussen als afscheiding. Als Gene Simmons van KISS in het uitvak had gezeten, dan had hij een Spurs-supporter een lik over het voorhoofd kunnen geven.
Een aantal weken geleden ging ik in het kader van “je moet alles een keer hebben geprobeerd” mee naar een uitwedstrijd van FC Twente in Zwolle. Omdat ik jarenlang door ME’ers, politiehonden en politiepaarden was beschermd voor de vulling van het uitvak, was ik vooraf vrij sceptisch. Ik verwachtte plaats te moeten nemen in een bus vol Hannibal Lecters en Lee Harvey Oswalds. Niets bleek minder waar. Ik begaf me in een gezelschap dat gek was van voetbal en de totale zondag opofferde om het team aan te moedigen. Nadat een politiemotor de bus naar het stadion had geëscorteerd, liep ik bij het uitstappen in een fuik van mannen in gele hesjes die mij begonnen te fouilleren. Het waren mannen in hesjes die je normaal alleen tijdens koopzondagen met dezelfde angst in de ogen op de parkeerplaats van de IKEA ziet staan.
Bij een kogelvrije plasticwand probeerde ik een biertje te bestellen. De oude vrouw achter deze wand vertelde mij voorzichtig dat bier verboden was in het uitvak, maar dat de chocomelk wel in de aanbieding was. Zo liep ik met een bekertje chocomelk en een rubberen worst in een broodje van stopverf richting mijn plek in het uitvak.
Tijdens de tweede helft had ik oogcontact met een jong supportertje van PEC Zwolle. Hij keek gebiologeerd door de afscheidingswand. Toen zijn vader merkte dat hij naar het uitvak stond te kijken, werd het jongetje teruggeroepen. Ik zag dat zijn vader hem voor ons waarschuwde. Gênanter werd het niet meer die middag. De punten gingen mee naar Enschede, maar de lol was er voor mij wel af.
Je moet wel zielsveel van je club houden om je zo te laten behandelen. De behandeling maakt je bijna agressief. Je hebt constant het gevoel om te moeten zeggen: “Doe eens normaal”. Wie ooit wil ervaren hoe het is om een crimineel te zijn, moet een kaartje kopen voor een uitwedstrijd. Gisteren zag ik de uitsupporters van Manchester United op White Hart Lane zitten zonder zichtbelemmering van een plastic vissenkom. De supporters van Tottenham hadden ze zo een “*lik an de bek” *kunnen geven. Dat deden ze niet. En weet je waarom niet? Omdat ze daar een fatsoenlijke voetbalwet hebben. In Engeland ben je een supporter tot je wat verkeerds doet, in Nederland ben je een hooligan, omdat je naar voetbal kijkt.
KISS bracht ooit het nummer “Hooligan” uit. Terwijl Gene Simmons de laatste noten van dit nummer uit zijn gitaar perst, klinkt het “nobody’s gonna pull me down” uit de keel van de zanger. Laat het een strijdkreet zijn voor de welwillende uitsupporter.
