‘Laat ik beginnen met de bijzondere hommage aan de overleden oud-speler Steve Mokone. Een minuut applaus is weer eens wat anders dan een minuut stilte, die dan ook nog soms verpest wordt door een paar ziellozen. Ik vond het passend. Zuid-Afrikaan Mokone (foto) was een balvaste, dynamische aanvaller – zo heb ik me laten vertellen – die bovendien door zijn vriendelijkheid een sieraad was voor de club. Dat hij er wat van kon, bleek uit de clubs waarvoor hij na Heracles speelde (oa Marseille, Torino en Valencia). In 1959 kwam hij op lijsten voor waar de beste spelers van Europa op vermeld werden. Maar wat vond de ster van weleer vanuit het hiernamaals van de wedstrijd die zich na het klaterende applaus op de kunstgrasmat ontspon?
Het begon met twee blunders (van Vujicevic en Otigba): na een kwartier was het 1-1 en kon het nog alle kanten op. Heracles was al gauw de betere ploeg en dwong de Friese tegenstander in de verdediging. Daar was het paniek alom, maar de thuisclub slaagde er niet in ervan te profiteren. Bruns was er een paar keer dichtbij, Avdic mikte op de paal, er ontstonden scrimmages, maar in het kluwen van spelers die de bal erin willen schieten cq weg willen werken was geen enkele Heraclied in staat de trekker over te halen. Dan zie je dat spelers als Weghorst in die kleine ruimtes tekort komen. Met name hij had de beste kansen. Het was een enerverende eerste helft voor de neutrale toeschouwer. Voor de respectievelijke fans en zeker voor de direct betrokkenen was het anders, want ik neem aan dat de fouten die de verdedigers van Heerenveen maakten en de blunders aan Heracles-zijde (Vujicevic dus en kort voor de rust Zomer twee keer) bij hen zeer aan de ogen deden.
In de tweede helft speelde Heerenveen beter en compacter. De technisch vaardige aanvallers kregen volop de gelegenheid om Heracles weg te counteren, waarbij vooral ook opviel dat een aantal routiniers van de thuisclub (Cziommer, Fledderus, Zomer) vreemde keuzes maakten of zelfs domme fouten waarvan Heerenveen met veel plezier profiteerde. Daar kwam nog bij dat twee ervaren verdedigers (Koenders en vooral Breukers) bijna elke bal naar een tegenstander schoten. Kortom: Heracles was gezien. Na de eerste helft had het 3-1 moeten staan ipv 1-1. Na rust stelde Heerenveen met dank aan de thuisclub orde op zaken. Ik kies voor Larsson als Man of the Match vanwege zijn fraaie doelpunt.
Nog twee opmerkingen:
1. Zou Heracles dit seizoen al eens twee keer achter elkaar met dezelfde verdediging gespeeld hebben? Ik denk het niet. Elke keer staan er weer anderen. Soms is het door overmacht (deze keer was Veldmate ziek) of zijn blessures de oorzaak. Maar zeker is wel dat door dit euvel veel punten verloren zijn gegaan.
2. Waar waren de fans van de thuisclub toen het 1-2 werd? Het werd oorverdovend stil op de tribunes. Je hoorde alleen de het uitvak. De Friezen gooiden er bij 1-4 zelfs nog even hun eigen volkslied uit. Slechte zaak, als de twaalfde man het als eerste opgeeft….
Heracles-scHeerenveen 1-4 (1-1)
4. Slagveer 0-1, 15. Bruns 1-1, 57. Larsson 1-2, 75. Slagveer 1-3, 82. Uth 1-4
Toeschouwers: 8.359
Scheidsrechter: Siemen Mulder
Gele kaarten: –
Man of the Match: Larsson
Amusementswaarde: 6
Sterren: geen
Opstelling Heracles Almelo: Castro; Breukers, Koenders, Zomer, Fledderus; Cziommer (80. Navratil), Avdic, Vujicevic; Bruns (63. Bel Hassani), Weghorst, Darri (46. Linssen)
Opstelling sc Heerenveen: Nordfeldt; Marzo, Otigba, Van Aken, Schidt; De Roon, Bikel (90. Thorsby), Namli; Slagveer, Uth (89. Veerman), Larsson.
Journalist Gijs Eijsink is oa oud-hoofdredacteur van TwenteSport.com.
