Je zult toch maar topbankier bij de ABN Amro zijn. Dan word je eerst door je grijnzende roverhoofdman Gerrit Zalm weggezet als een kleine krabbelaar, die in feite een loonsverlaging ondergaat. Je gaat vanzelf geloven in het motto ‘If you pay peanuts, you get monkeys’. Vervolgens sta je in de publieke opinie voor schut als omhooggevallen grootgraaier en vertegenwoordiger van een generatie, die er nog steeds niets van heeft begrepen. En uiteindelijk moet je op de golfbaan toegeven dat je (‘zoals altijd in het belang van de bank’) helaas moet afzien van ‘dat tonnetje’. Zorgelijke tijden, wat u zegt, voor monkeys met peanuts.
De grootverdieners van het Nederlands elftal, ooit die andere nationale trots, geven ook het ene foute voorbeeld na het andere. Zie ze aankomen bij Huis ter Duin, in hun Cayenne’s en Panamera’s, vacuüm verbonden met de batterij van hun Ipad en opzichtig pronkend met hun tattoo’s, blingbling en kapsels in de gossip en de glamour van RTL Boulevard. Volledig losgeslagen van de ware wereld ver beneden hun ivoren toren, met als absolute dieptepunt de volstrekt misplaatste wijze waarop Kabouter Wesley zijn bemazzelde gelijkmakertje vierde. Dan heb je dus je vrouw succesvol aangeduwd en dan krijg je dit: een bal onder het shirt en een duim in de mond. Ik heb er niets meer mee. En dan gaat Hugo Walker verdomme ook nog dood.
