‘Hoe dramatisch kan een wedstrijd zijn. De wedstrijd van het jaar was een regelrechte klucht en enorme anti-reclame voor het Nederlandse topvoetbal. In deze regio kijken we vooral naar FC Twente. Je mocht verwachten dat de elf van Schreuder met het mes tussen de tanden op zoek zouden gaan naar de finale. Vechten, naar voren, wat meer opportunisme dan anders, op eigen veld de baas willen zijn. De eerste vijf minuten waren goed en veelbelovend, maar daarna werd het oude liedje weer gespeeld. Het eindeloos achterin rondspelen begon weer. Mokhtar gaf weer alle ballen aan de tegenstander, Mokotjo doet datzelfde meestal zo min mogelijk, maar grossierde deze bekerwedstrijd ook in balverlies, Martina speelde alleen breed of terug, Ebecilio was tien minuten voor de rust ineens even actief, maar voor de rest was het vrij vaag wat hij als Twente-speler aan het doen was. Zelfs invaller Bjelland speelde de ballen terug of breed. De oorzaak was angst. De meeste spelers hadden pap in de benen. Hoe kan zoiets als je voor de poort van De Kuip staat?
Bij balbezit was er nauwelijks beweging. Vaak speelden verdedigers of middenvelders de bal terug, omdat ze geen vrijstaande medespeler konden vinden of geen pass over een meter of veertig durfden te geven. PEC was niet gekomen om vol op de aanval te spelen. De zwaar overschatte Necid speelde voorin, Drost en Thomas loerden op een eventuele counter. Het was al met al niet bijster moeilijk om PEC af te stoppen. Toch kregen de Zwollenaren in de eerste helft drie goede kansen op een doelpunt, Twente een halve.
In de tweede helft creëerde PEC nauwelijks nog een kans en werd Twente wat beter, maar Castaignos was na het blessureleed nog niet in goeden doen (hij speelde slecht, laten we het zomaar zeggen), Ziyech was erg ongelukkig met zijn acties en vrije schoppen. Ik denk dat hij als aanvallende middenvelder beter rendeert. Van Mokhtar heb ik al gezegd dat hij veel te vaal de bal verspeelt.
Penalty’s brachten de beslissing. Ik had zelf een rijtje van vijf gemaakt. Daarbij had ik ook Schilder, een man met een goede trap. Hij schoot tegen de paal. Maar Ebecilio had ik er niet bij. Zat niet in de wedstrijd. Ik had wel Bjelland en Gutiérrez aangewezen als ik Schreuder was geweest. Het ging dus mis. FC Twente zit nog dieper in de shit…..
Toch zal Schreuder zijn elftal weer op moeten peppen, want hij zal nu volop voor de play-offs moeten gaan. Hoe dat gerealiseerd moet worden, is een raadsel, zeker als je zag, hoe timide zijn ploeg deze bekerwedstrijd afwerkte.
Man of the Match was Wout Brama. Voor een habbekrats voetbalt hij bij PEC. De ervaren en linke oud-Twente-man was lekker bezig. Hij tackelde, hij maakte wat overtredinkjes, hij incasseerde een gele kaart, hij appelleerde en hij scoorde (bal was houdbaar). Toen hij moegestreden gewisseld werd, floten de Twente-fans hem uit. Maar na een paar seconden ging de woede over in sportief applaus en het bekende obladi-oblada-lied. Terecht.’
FC Twente – PEC Zwolle 1-1 (0-0) PEC wns (4-2)
82. Brama 0-1, 87. Mokhtar 1-1.
Voor PEC schoten Nijland, Lukoki, Van der Werff en Necid raak. Voor FC Twente Mokhtar en Tapia.
Scheidsrechter: Makkelie
Geel: Ziyech, Ebecilio, Tapia, Mokotjo, Bjelland (FC Twente); Brama, Van Polen, Broerse, vd Werff (PEC Zwolle)
Toeschouwers: 30.000
Man of the Match: Wout Brama (PEC)
Amusementswaarde: 4
Opstellingen:
FC Twente: Stevens (38. Marsman); Ter Avest (77. Bjelland), Martina, Andersen, Schilder; Mokotjo, Ebecilio, Tapia; Ziyech, Castaignos (105. Gutiérrez), Mokhtar.
PEC Zwolle: Hahn; Van Polen, Van der Werff, Broerse, Van Hintum; Rienstra (113. Nijland), Brama (109. Lam); Saymak, Drost, Thomas (94. Lukoki); Necid.
Gijs Eijsink is journalist en is voormalig hoofdredacteur van TwenteSport.com.
