Het nieuwtje dat de KNVB door het gebrek aan belangstelling van de beloftenteams het aantal hoofdklassen tot vier wil beperken werd niet bepaald groots opgepakt. Datzelfde gold voor het daarop volgende bericht van de amateurclubs zelf om de KNVB te verzoeken dan maar helemaal te stoppen met die beloftenteams. Twee voorbeelden van de niet aflatende stroom plannetjes, proefballonetjes, ideetjes, klachten en hakken-in-het-zand acties. Ondertussen zitten we straks opgescheept met een draak van een competitiestructuur, waar al het slechte van de verschillende belangen in verzameld is.
Eindeloos polderen levert hele slechte plannen op. Dat zien we in de grote mensenwereld van de politiek, waar een coalitie van tegenpolen alleen maar heel lelijke compromissen oplevert, die niets oplossen. Het is in de voetbalwereld niet anders. Elk besluit moet door een gigantische mallemolen van commissies, vergaderingen en besluitvormingen en dan praten er ook nog allemaal belangengroepen mee. En om het nog ingewikkelder te maken liggen ook binnen die groepen de belangen nog eens mijlenver uit elkaar.
Bij de introductie van de topklasse was iedereen het over één ding eens: derby’s zijn de kurk waar het topamateurvoetbal op drijft: strijd tussen regionale of plaatselijke grootheden, dat zijn de wedstrijden waar het hele jaar over wordt gepraat. Dat moet in stand gehouden worden. De realiteit: vanaf 2016 moeten clubs zelfs op het vierde niveau het hele land door reizen. De door bijna niemand gewilde beloftenteams gaan toch meedoen en de compleet achterhaalde scheiding van zaterdag- en zondagamateurs blijft op één afdeling na in stand. Hoe dat nou moet als in het eerste seizoen drie zondagclubs uit de tweede divisie degraderen weet niemand. Waarom Almere City wel een beloftenteam mag inschrijven en HSC’21 en Excelsior’31 niet kan niemand uitleggen.
Wat zou het toch mooi zijn als we de boel gewoon eens konden herinrichten. Weg met alle belangen en belangetjes en gewoon een logische piramide neerzetten die het beste is voor ons voetbal in het algemeen. Even ouderwets dictatoriaal de boel nieuw op poten zetten. Nou is het een beetje raar om België met zijn vage suikeroompjes, foute clubeigenaren, honderduizenden fusieclubs en zweem van matchfixing als gidsland te zien, maar qua competitiestructuur kunnen we het Belgische model één op één overnemen. Vier niveaus voor prof- en semi-profvoetbal met een logische opbouw (1, 1, 2 en 4 afdelingen) en daaronder per district de meer recreatieve competities, met als Nederlands sausje een opsplitsing in zaterdag- en zondagafdelingen. En dan maar eens gewoon beslissen dat het zo gaat gebeuren, zonder achtendertig beslismomenten, inspraaksessies en amendementen. En wie het daar niet mee eens is, moet zelf maar weer een nieuw belangengroepje op gaan zetten.
Heeft Belgie net vandaag de hele zooi omgegooid, hahaha
Verrek, ik lees het nu ook. De Tweede Klasse wordt een soort pupillencompetitie met acht clubs. Het was ook te zot om waar te zijn natuurlijk, België als voorbeeld.