Lange klappen naar de achterlijn, tijdrekken bij de cornervlag. Lelijk spel omdat het resultaat heilig is. Buitenlandse grootverdieners die de doorkomst van eigen clubtalenten blokkeren. Spelers die elkaar opzoeken en uitdagen, zowel fysiek als verbaal. Clubs die 10,95 euro voor een krakkemikkige zitplaats op een wankele tribune durven te vragen. Een ordinair opstootje vanwege een natrappende beweging. Een wedstrijd dood maken en lak aan de liefhebbers hebben. Coaches die zich langs de zijlijn met ingestudeerde stress-reacties belachelijk maken. Je tegenstander een kaart aannaaien, jengelen tegen de arbitrage. Oud-spelers die hun opvolgers in de media een obsessie aanpraten omdat ze geen grote wedstrijden meer kunnen winnen en al dertig jaar geen kampioen geworden zijn. Ik bedoel maar: dat hockey begint verdeurie steeds meer op een echte sport te lijken.
