Hockey-international Willemijn Bos mag wat mij betreft genomineerd worden voor de titel Sportvrouw van het Jaar. De speelster van Laren maakte vorige week zondag in de wedstrijd tegen Pinoké een naslaande beweging richting haar tegenstandster. De scheidsrechter had het niet gezien en de videobeelden van dit incident zijn weliswaar wazig, maar de conclusie is zo helder als glas: dit had een rode kaart moeten zijn, en dus een sanctie van de bond. Bondscoach Alyson Annan neemt haar deze week gewoon mee naar de finales om de Hockey World League in Rosario, maar Bos draaide er niet omheen, bood openlijk haar excuses aan en legde zichzelf een wedstrijd schorsing op, die door haar club werd verdubbeld, waarna ze er van de KNHB nog twee bij kreeg.
Vergelijk dit gedrag nou eens met wat we de laatste tijd in het voetbal gezien hebben. Feyenoord-spits Michiel Kramer sloeg een verdediger van De Graafschap in het gezicht, maar werd door de tuchtcommissie van de KNVB vrijgesproken na een onnavolgbaar lulverhaal van een obscuur bewegingswetenschappertje dat het geen klap maar een duw was. Zo wordt slecht gedrag beloond, door de bond én door de club. ADO-trainer Henk Fräser vroeg zijn keeper een aanval van diabetes na te doen zodat de wedstrijd zou worden stilgelegd en hij zijn team in een time-out tactisch kon bijpraten. Hij gaf het na afloop gewoon toe, met de trotse Mourinho-glimlach van de slimme strateeg die dat toch maar mooi geflikt had. Ga je schamen, grote lamlul, en krijg voor mijn part een spontane aanval van acute diabetes.
