Hakim Ziyech wil weg bij FC Twente. Dat stak hij de laatste tijd niet onder stoelen of banken en in een interview met De Volkskrant gaf hij zichzelf nogal opzichtig het laatste zetje richting de nooduitgang door alles en iedereen binnen en buiten de selectie met gestrekt been snoeihard onderuit te schoffelen (lees: eindelijk gewoon de waarheid naar buiten te brengen). Ted van Leeuwen bedacht toen pardoes dat dit het uitgelezen moment was om als technisch directeur voor de verandering ook eens iets nuttigs voor zijn club te doen en pakte hem de aanvoerdersband af, om deze vervolgens door te geven aan een aartsluie Chileen die gedurende een aantal wedstrijden bij wijze van werkweigering over het veld aan het sjokken was. Nu zou ik eerlijk gezegd geen idee hebben wie dan wel de nieuwe captain moest worden, maar dit lijkt me een typisch gevalletje van slecht gedrag belonen en dus het andere uiterste.
Vrijdag scoorde Ziyech op fraaie wijze de 2-0 tegen Heracles en natuurlijk moest dit met een gepast statement gevierd worden. Niet met het obligate rondje high-fiven langs de trainers en de wisselspelers. En nee, ook niet met het irritante Kezman-gebaartje naar de naam op zijn rug. En vooral: niet juichen, want dat is voor de gewone voetballer. Het werd dus de materiaalman die de knuffel kreeg en dat gun ik hem van harte, maar eerlijk gezegd word ik een beetje flauw van dit soort gebaren. Weten we nog hoe de complete selectie van FC Twente dit voorjaar moord en brand schreeuwde toen de koffiejuffrouw er uit moest omdat er in de Beugel Bunker bezuinigd moest worden (niet op de spelerssalarissen, overigens, maar dit geheel terzijde)? En? Hebben we daar verder nog iets van vernomen? Nee, dus, natuurlijk niet. Net zoals deze omhelzing niet meer voorstelde dan een goedkoop toneelstukje. Hakim, bedankt voor al die mooie goals en fraaie assists. Doe de groeten aan je nieuwe materiaalman. We zullen je missen als we volgend seizoen op de maandagavond naar de Jupiler League moeten kijken.
