Op maandagavond 14 maart 2016 werd bekendgemaakt dat de stichting Tophandbal Dalfsen zou ophouden te bestaan en het dameshandbalteam zou worden teruggetrokken uit de eredivisie. De club uit Dalfsen timmerde de afgelopen tien jaar behoorlijk aan de weg. Veertien grote prijzen, waaronder landstitels, nationale bekers, supercups en het team speelde maar liefst 46 Europese wedstrijden. Het concept was uniek en gedurfd, want er hing een behoorlijk prijskaartje aan van rond circa een ton per jaar, maar de resultaten waren er dan ook naar. Hoofdsponsor Sercodak had nog een doorlopend contract voor het seizoen 2016/2017, maar medio deze maand werd duidelijk dat er voor het nieuwe seizoen geen club meer zou zijn. Een situatie die niet zo heel vaak voorkomt en op zich ook best opvallend.
Er ontbrak dus geld om de begroting voor het nieuwe seizoen rond te krijgen en dat werd de jonge selectie door stichtingsvoorzitter Wim Holsappel en manager René Cloo medegedeeld. Dit kwam keihard aan en de dames hadden dit ook totaal niet aan zien komen. Dat laatste vind ik wat vreemd. Het financiële gat was enorm, zo valt uit de berichtgeving op te maken, want meer dan de helft van het benodigde bedrag voor het nieuwe seizoen zou ontbreken. Als het om dit soort grote gaten in een begroting gaat, kun je niet spreken van een onverwachte gebeurtenis, dit moet het stichtingsbestuur echt al heel lang hebben zien aankomen. Waarom is er dan niet eerder aan de bel getrokken en zijn er geen acties in de openbaarheid georganiseerd om het team mogelijk nog te redden? Door je problemen gewoon op tafel te leggen, bereik je in een vroeg stadium mogelijk nieuwe geldschieters die zich het lot van deze club aantrekken en te hulp schieten.
Nadat het bericht over het einde van tophandbal in Dalfsen in de publiciteit werd gebracht, werd binnen een week de reddingsboei uitgegooid door PEC Zwolle United en kwamen er snelle reacties van meerdere sponsoren. Dalfsen blijft dus behouden als eredivisieclub en het voortbestaan wordt dankzij dit prachtige initiatief zelfs voor een aantal jaren gegarandeerd. Het kon dus wel en dat is beslist een felicitatie waard.
Ik vind echter dat manager René Cloo de zaken niet goed heeft aangepakt, hij zag geen mogelijkheden meer en had zelfs al eerder aangegeven te stoppen en dus het zinkende schip te verlaten. Ook Wim Holsappel had de handdoek kennelijk al gegooid, maar omdat hij slechts een blauwe maandag voorzitter is, reken ik hem dat wat minder aan. Ik ben blij dat Dalfsen gered is, maar ben van mening dat zowel Cloo als Holsappel zich toch eens achter de oren moet krabben en mogelijk zelfs consequenties trekken uit de gang van zaken. Het tophandbal in Dalfsen is dan wel gered, maar zeker niet dankzij deze twee heren, die credits komen echt anderen toe.
Chris Walraven
