Kees Rijvers is ten eeuwigen dage dé trainer van FC Twente. In mijn beleving is hij nog trainer. Hij vormde en kneedde de club sedert de geboorte uit Sportclub Enschede en Enschedese Boys, die nu trouwens promovendus respectievelijk degradatiekandidaat zijn in de vierde klasse van het zondagamateurvoetbal.
Rijvers kwam een jaar na de oprichting van FC Twente in 1965 naar Het Diekman en vertrok, want een kind van Brabant, in 1972 naar PSV. Attractiever dan onder hem speelde FC Twente nimmer, alleen onder Co Adriaanse ging het er weer een beetje op lijken, maar Adriaanse moest weg omdat de almachtige president en de onderhorige staf hem niet pruimden.
Rijvers maakte een team waar talent en plezier hand in hand gingen. Jonge jongens van de stad en de regio, onder wie Jan Jeuring en Theo Pahlplatz, kregen en grepen hun kansen om iconen te worden, ook al kenden ze dat woord niet. Piet Schrijvers, Epi Drost, Kick van der Vall, Eddy Achterberg en Dick van Dijk waren bloedjong: naadloos passende versterkingen van elders. Ze werden nolens volens Rossen van Twente.
Onder Rijvers moest en ging FC Twente frivool spelen, in elke linie, pupillenvoetbal op niveau, zoals de kleine grootheid zelf frivool voetbalde als linksbinnen (kom daar nu eens om!) en een weergaloos middenveld vormde met Abe Lenstra en Faas Wilkes.
FC Twente is het kind van Sportclub Enschede en Enschedese Boys, het kind dat leerde spelen en groot werd dankzij Kees Rijvers, die nog leeft, goed te pas is (ninety and still going strong) en wiens kleindochter een boek (Prof) over hem schreef, dat waarlijk aanbeveling verdient.
Han Pape
