Tijdens de laatste Tourweek was ik, afgelopen dinsdag, met Eurosport-presentatrice José Been te gast in het Studio Sportzomer-programma De Proloog. Natuurlijk stelde programmapresentatrice Willemijn Veenhoven enkele vragen over een gebeurtenis uit het verleden, die ik ten koste van veel pijn en moeite achter mij heb kunnen laten. Maar waar ik nooit meer los van kom. Voor de lezers die na 2007 zijn geboren: Google ‘Theo de Rooij 2007’ en je weet waar het over gaat: de affaire Rasmussen.
Twee dagen later probeerde ik bij kersvers Gastvrij Twente voorzitter Jan Bakker thuis, in een door welhaast apocalyptische plensbuien verzopen Rijssen, bij te praten over actuele fietszaken. Jan moest herhaaldelijk dweilpauzes inlassen waardoor het gesprek nogal uitliep. Aan het eind van ons onderhoud herinnerde Jan zich dat hij de dag ervoor op de autoradio nog net iets over mij had op-gevangen. Ik zou zijn gekwalificeerd als ‘taalvaardig’. Zonder verder te kunnen aangeven waar het precies om ging. Op mijn e-bike fietste ik vervolgens langs ondergelopen fietstunnels naar mijn gelukkig hooggelegen woonplaats in Holten. Google en NPO Gemist leverden al snel een hit op.
In het NPO1 programma De Taalstand besteden taalkunstenaars Frits Spits en René Appel tijdens de Studio Sportzomer dagelijks luchtig aandacht aan de stand van zaken met betrekking tot het schriftelijk en gesproken taalgebruik van de dag ervoor. Zappende Jan stuitte de dag na mijn optreden bij De Proloog op René Appel; hij onderwierp mijn inbreng aan een nadere analyse en concludeerde: “Theo de Rooij kan dingen heel goed en bijzonder onder woorden brengen. Daarom is hij de Spreker van de Dag”.
Mijn gedachten dwalen terug naar 7 maart 2013. Na jarenlang aanslepende juridische procedures, verschijningen voor commissies en achtervolging door ‘onderzoeksjournalisten’, zit ik bij het Gerechtshof Arnhem achter een tafeltje en kijk omhoog naar de rechters Mw. Knottnerus en de heren Van den Dungen en Duitemeijer. Links naast mij zit steun en toeverlaat advocaat Homme ten Have. Verder links zetelen de twee Rabobank-advocaten Vilé en Knijff, alsmede ploegmanager Plugge. Rechts Rasmussen-advocaat Brantjes, een tolk en Rasmussen zelf. Ik ben als getuige gedaagd door het kamp Rasmussen, dat furieus het ontslag tijdens de Tour in 2007 aanvecht.
Ik word ondervraagd door de rechters en de advocaten van beide kampen. Achterin de rechtszaal registeert een veertigtal journalisten aandachtig mijn woorden. Op soms zeer ingewikkelde en lastige vragen geef ik – onder ede – naar eer en geweten antwoord. Anderzijds moeten mijn antwoorden zodanig geformuleerd zijn dat ik geen van de ondervragers een ‘draadje van moeders gebreide wollen trui’ in handen geef. In dat geval loop ik het risico met ontbloot bovenlijf de rechtszaal te moeten verlaten. De ‘gebreide trui mantra’ staat in mijn hersenen gebeiteld. Ik houd mijzelf staande in het verhoor en na een uur verlaat ik de zaal. Op weg naar huis volg ik in mijn auto op NPO1 het live verslag uit Arnhem. Rasmussen sproeit tijdens zijn slotpleidooi een enorme giertank mest leeg over alles en iedereen die in zijn ogen schuld heeft aan de ontstane situatie.
Op 25 juni 2013 wordt door het Hof bekend gemaakt dat Rasmussen zijn hoger beroep op alle fronten verloren heeft.
‘Spreker van de Dag’: de Tour van dít jaar is voor mij alvast geslaagd.
Theo de Rooij
Mooi gesproken Theo??