Sport en politiek zijn verklonken, altijd geweest ook, wie anders beweert, is niet goed wijs of niet goed snik.
De grootste voetballer aller tijden was onder veel meer (profeet) ook politicus, zij het een gemankeerde. Hij vond Amsterdam het centrum van de wereld en Enschede en Eindhoven buitengewesten waar niets goeds vandaan kon komen. Om die reden keepte bij het WK 1974 een paljas van DWS en stond een bonkhoofd van Ajax laatste man. Het gevolg was dat de beste voetballende libero van dat moment (Epi Drost) en de Lev Yasjin der lage landen (Jan van Beveren) thuis op de televisie zagen hoe we (ze) er toch nog intuinden. Met dank aan de niet zo beste politicus Johan Cruijff.
Vermoedelijk had Duitsland de halve en de grote finale van het EK in Frankrijk gehaald én gewonnen met Mario Gomez (31) in de spits. Gomez (die in de kwartfinale geblesseerd raakte) is óók politicus, in de zin van iemand die in het leven keuzes maakt na afwegingen. Hij heeft een mening, een politieke opvatting. Gomez besloot afgelopen week af te zien van het plaatsen van een handtekening bij Besiktas, waar een lucratief contract op hem lag te wachten nadat de Italiaanse club Fiorentina hem een jaar aan de Turkse voetbalgrootmacht had verhuurd en Gomez 26 doelpunten maakte.
De reden om het grote geld te laten liggen vermeldt Gomez op zijn website. ‘Ik vind het heel moeilijk dat ik niet meer voor deze mooie club kan spelen, voor deze geweldige fans in dit unieke stadion. Mijn keuze heeft puur te maken met de politieke situatie. Het ligt aan de verschrikkelijke gebeurtenissen van de afgelopen dagen’, zegt de spits.
Sport en politiek zijn te eeuwigen dage verklonken. Cruijff de beste voetballer, Gomez de betere politicus ‘Sie schaffen das!’
Han Pape
