Als geboren en getogen Enschedeër ben ik graag een trotse Tukker, ook als het om sportprestaties gaat. Dus wat mij betreft ook alle respect en credits voor Jan Smit en Nico-Jan Hoogma hoe ze het in Almelo op nationaal niveau uiterst knap voor elkaar hebben gekregen. (Internationaal is het een heel ander verhaal, maar daarover later meer.) Hennie Kuiper die Parijs-Roubaix wint: ik kan er geen genoeg van krijgen. Ellen van Langen sprint naar Goud in Barcelona: om nooit meer te vergeten. Stoere roeiers met schouders als kabels, fragiele turnsters met armen als vleugels: des te mooier als ze ergens tussen Dinkel en Regge hun roots hebben liggen. Jeroen Dubbeldam als fiere vlaggendrager van Oranje in Rio: hoe trots kun je zijn? En dan vergeet ik nog een hele rij helden en heldinnen die deze streek met hun sportieve topprestaties op de wereldkaart hebben gezet.
Als geboren en getogen Enschedeër ben ik natuurlijk ook trots op de historie van FC Twente. Ik noem met nadruk de historie, want het recente verleden vervult me met schaamte en walging vanwege de ongekende fraude en het verwende jankgedrag in de juridische nasleep daarvan. De club had gewoon de keutel moeten doorslikken en een jaartje eerste divisie als lesje in nederigheid kunnen accepteren. Maar wat me misschien nog wel het meest verbaasde, was het riool vol haat en hoon dat er vanuit Almelo richting Enschede werd gebaggerd. Niet om het één of het ander, maar FC Twente is qua Europees voetbal sinds 1965 heel wat vaker in de koker voor de volgende ronde gegaan dan dat ene rondje Arouca na 113 jaar. Die cijfers liegen niet en dan heeft al dat goedkope gescheld toch iets kolderieks, zeker na dat wanstaltige dieptepunt van Europees paupervoetbal in Portugal. Jongens, wat was dát stuitend slecht. Dus mag het vanaf nu wat minder, alsjeblieft? (Nee, dit is geen zwart-witte afrekening van een rood-witte opportunist. En ja, als ze hadden gewonnen, dan was ik een trotse Tukker geweest, gewoon zoals het hoort als buren naar elkaar.)
Peter Bonder
