Vroomshoopse Boys verslaat DOS’37; heroïek van later

Geplaatst op 25 september 2016 door Han Pape   ·   2 Reacties

VROOMSHOOP/VRIEZENVEEN – Het zou een vuurspuwende en ademstokkende confrontatie worden, die derby op sportpark De Bosrand te Vroomshoop, tussen de plaatselijke Boys enerzijds en de naburige equipe van DOS’37 anderzijds. Je kunt er dik overdoen, maar het werd een nogal dunne wedstrijd, zonder veel vuur en met genoeg ademtocht. Omdat de Boys één keer scoorden en tegenstanders geen enkele keer eindigde deze nogal matte vertoning in 1-0 voor de thuisploeg.

De 84-jarige Johan Moddejonge (wiens neven Gerrit en Hennie bij Sportclub Enschede schitterden) en de verhoudingsgewijs bloedjonge Jans Karsten, een knaap van nog maar 80, wisten het zaterdagmiddag langs de lijn honderd procent zeker: toen zij kort na de oorlog de blauwe en gele kleuren van Vroomshoopse Boys verdedigden, ging het er waarlijk anders aan toe. Jans was een ongenaakbare laatste man Johan een diepe en snelle spits, die elke achterhoede in één aanval twee keer passeerde om daarna te scoren. Het gerucht gaat dat Johan Moddejonge toen hij was gestopt met voetballen zijn kicks ritueel verbrandde, en de stoffelijke resten nog altijd bewaart in de garage.

‘Wij móchten niet verliezen, zeker niet van DOS, wat er ook gebeurde’, aldus Jans Karsten.

‘Weet je nog’, reageert zijn kompaan op een toon die het midden houdt tussen snuiven en snoeven, ‘dat we hier HHC finaal kapot gespeeld hebben?’

En of Jans dat nog weet.

Ach ja, een derby

Een derby bestaat bij de gratie van het verleden, verhalen uit een jongensboek over heldenmoed, de overlevering van borrelende dramatiek, een epos van ronkende heroïek, en dit alles altijd afgeblust met een snufje couleur locale, dorpsveteniveau. Het verleden is noodgedwongen mooier en groter dan het heden. En dus kan een derby alleen maar tegenvallen. In de tijd dat de Nieboertjes nog bij de Boys speelden met de onnavolgbare Joop Elferink in de spits ging het er ook altijd anders aan toe dan nu.

In het licht van deze verhalen en dit type logica is de beste tijd van de vereniging die van voor haar oprichting, toen alles nog mooi was en schoon en onbedorven, et cetera.

Buiten spel binnen

Dit betekent dat de toekomstige generatie voetballers zal worden verveeld met de verhalen over 2016 en daaromtrent, toen Vroomshoopse Boys thuis een zwaarbevochten 1-0 zege op de grote concurrent DOS’37 boekte, met helden als Lars Scholten, Ramon de Jong en Thomas (‘pokerface’) Smedema, over wie de meest krankzinnige verhalen de rondte deden. Men zal over pakweg een jaar of dertig de reuzendaden van de meevoetballender keeper Tim Sickman nog steeds bewieroken, de tovenaarsgoal van Ton Kunst, die mogelijk buiten spel toch binnen kon schieten. En men zal het hebben over Stef van der Velden van DOS’37 die een dermate ongelukkige wedstrijd speelde voor de Vriezenveners dat hij pal over kopte, net naast schoot en soms gewoon miste.

Dit alles maakte overigens de derby tussen Vroomshoopse Boys en DOS’37 alleszins de moeite waard. Niet omdat het zo goed was, wel omdat je strijd zag en ook anderszins viel er veel te beleven, zoals afgekeurde treffers, een rode kaart, voor iemand die dan ook nog Douwe Koebrugge blijkt te heten, wegens ‘s mans combinatie van dom-lullen en shirt-sjorren.

Kom en scheen

Het mocht dan geen kwalitatief grootse wedstrijd zijn, er werd wel gebikkeld en gebotvierd bij het leven en voor elke centimeter gras gestreden. De spelers van nu zullen er over tientallen jaren nog over pochen, over vroeger, Anno Domini 2016, toen alles beter was. En toen Vroomshoopse Boys won na een heroïsch gevecht dat ze in een zinnenprikkelende ambiance met 1-0 wonnen van het gevreesde DOS’37. En dat diezelfde middag de tweede elftallen elkaar ook op De Bosrand bekampten, wat in 2-2 eindigde, waarbij de Boys toch verloren, want een hunner moest worden weggedragen met zijn enkel uit de kom en zijn scheenbeen gebroken.

Wij vier, zij drie

Ondertussen staat in de eerste klasse der keurkorpsen dat van Vroomshoopse Boys op vier punten uit vier wedstrijden en boven de hoger aangeslagen en Vriezenveense (koop)clubs, behalve DOS’37 ook DETO, want die hebben elk slechts drie punten. Dat zijn de feiten van nu en die tellen op dit moment het meest, en dan maakt het niet uit of het een slechte wedstrijd in het heden was of een verheerlijkte in de toekomst…

FOTOGRAFIE: Erwin Heuver