Ik luister naar Radio 1 en gestaag krijg ik deze maandag steeds slechtere zin. De wanstaltige Amerikaanse presidentsverkiezingen doen geen goed met weldenkende, positief ingestelde mensen, zoals ikzelf denk te zijn. Hoe is het mogelijk dat in een land met 320 miljoen inwoners uiteindelijk twee volkomen gemankeerde kandidaten de strijd met elkaar aangaan voor de hoogste post van het land en van de westerse wereld? Hebben ze daar geen eerlijke, intelligente, geschikte, nette, sympathische kandidaten? Nee, de verkiezingen, die ons nu al meer dan een jaar bezighouden, komen op het ultieme moment uit op ene Trump (een man die op een losgebroken wild zwijn lijkt) versus de firma list & bedrog annex de Clintons. Ik luister naar radio 1 en walg van deze hopeloze tweestrijd.
Ze zenden deze dag meer reportages uit die me dwars gaan zitten. Als fan van de wielersport doet het zeer om naar het WK in Qatar te moeten kijken. Ik zag Anouska Koster vallen en schrok me het apelazarus. De hitte had haar te pakken. Miljoenen fans zijn net zoals ik de dupe van een beslissing van de UCI om het WK te houden in dit stinkend rijke woestijnlandje, dat niets met deze sport heeft. De heren van de wereldfietsbond zijn al net zover van de werkelijkheid afgedreven als Trump en de Clintons. Ze staan ver van de dagelijkse werkelijkheid, hebben schijnbaar geen enkele voeling met de normale wielerliefhebbers en nemen beslissingen waarbij het te innen bedrag van vijftien miljoen dollar belangrijker is dan een eerlijk, aantrekkelijk en waardig WK.
Eigenlijk hadden die renners en rensters thuis moeten blijven. Je gaat toch geen WK rijden bij zo’n hitte. En wat er nog bij kwam: er was geen toeschouwer. Nergens. Overal staan dranghekken, maar nergens staan toeschouwers, wielerfans. Dit WK, de val van Koster incluis, is nu al een van de meest bizarre sportwedstrijden van de laatste jaren en dan moeten de wegwedstrijden nog komen.
Datzelfde Qatar is in 2022 gastheer van het WK voetbal. Wat voor de hoge heren van de UCI geldt, geldt ook voor de FIFA. Ook daarover gaan deze dag op Radio 1 enkele reportages. De beslissing is genomen in de tijd van Blatter. Dat zegt genoeg. Vervolgens heeft de bouw van de stadions al honderden mensenlevens gekost. Hoe treurig wil je het hebben. Andermaal kansloos en hopeloos.
Onderwerp 3 – en dan stop ik met de opsomming van de ergerlijkheden van deze maandag – zijn de onderlinge veldslagen tussen Feyenoord- en Rodafans. Zondag werd het bekendgemaakt. Je gelooft het eerst niet. Je denkt dat ze een item uit het archief hebben geplukt. Dat ze nog eens terug willen blikken op de tijd dat Nederlandse hooligans op afgelegen weilanden met elkaar op de vuist gingen. Nee dus. Het blijkt een actueel probleem te zijn. Groepen vechtersbazen zoeken elkaar op in een bos of op een weiland en vechten dan met hun knuisten om….
Ja, waarom eigenlijk? Om te laten zien hoe kansloos ze zijn? Mijn ex-buurman zou zeggen: “Mooi laten knokken en niet naar omkijken”. Misschien is dat het beste. Niettemin is het triest en lijkt het qua niveau op de verbale matpartijen tussen de kampen van Trump en Clinton.
Niet weer zo’n trieste maandag graag, denk ik bij mezelf. En toen moest Nederland-Frankrijk nog komen. Nee, ik heb niet geapplaudisseerd, zoals de Oranjefans in het stadion deden na afloop. Het Nederlands elftal is te ver teruggezakt, is middelmaat geworden. Geen creativiteit, geen slimheid, geen topniveau. Wat is er nog over van een paar jaar geleden? Het zal moeite genoeg kosten om ‘ons’ voor het WK te plaatsen. De redder woont in München. Anders zijn we kansloos.
Duidelijke maar wel een hele trieste column Gijs. Politiek, geld en sport kun je met dit verhaal niet los van elkaar zien. Als die Trump en Clintons niet schatje rijk waren hadden ze nooit op dat toneel mogen staan. Voetballen en wielrennen in Qatar heeft ook alleen maar met geld te maken. Wanneer staan de sporters eens op en hiervoor passen! Nee ook zij denken maar aan één ding, € en $ toch! Het enige is je erover verbazen en niet te ergeren, want de wereld is toch als verrot Gijs.