Heroïsche voetbalverhalen over vroeger gaan er meestal goed in. Hier en daar aan de sterke kant, maar vooruit, daar worden ze smeuïger van. Ik luisterde zaterdagavond met veel plezier naar de avonturen van voormalige sterren uit de tijd dat Sportclub Enschede nog profvoetbal speelde. Ik noem oa Jan van de Wint, Ger Donners, Johan Plageman, Ruud Vondeling, Dais ter Beek die te gast waren op de surpriseparty van Joop Janssen die vandaag 80 jaar wordt, maar al zaterdagavond door zijn twee kinderen werd verblijd met een feestje in een skybox in de Grolsch Veste. De voormalige linksbuiten van Sportclub Enschede genoot ervan en kan vandaag met een heerlijk gevoel beginnen aan het negende decennium.
Had Joop Janssen ook ten huidigen dage nog meegekund in de eredivisie? Die vraag kwam op tafel, terwijl we genoten van een drankje en een hapje met uitzicht op het fraai uitgelichte veld en op de tribune aan de overkant. Het is een vraag die vaker wordt gesteld. Ik herinner me een discussie met Joops voormalige ploegmaat Arend van der Wel die van mening was dat Abe Lenstra, Kees Rijvers en hijzelf in het moderne voetbal ook topspelers zouden zijn geweest. Over Wim van Hanegem twijfelde hij. Jammer dat we toen Joop niet besproken hebben.
Voor de jongere kijkers: Enschedeër Joop Janssen was een snelle, technisch begaafde linksbuiten die het liefst opstoomde naar de achterlijn om dan op volle snelheid de bal voor te trekken op inkomende schutters cq koppers als Moddejonge junior, Weering, Geutjes, Oonk. Toen Sportclub Enschede in de jaren vijftig steeds meer spelers uit andere delen van het land of zelfs uit het buitenland haalde om kans te maken op de landstitel, handhaafde Joop zich moeiteloos. Hij voetbalde met grootheden en internationals als Lenstra, Voges, Schaap, de gevluchte Hongaren Nemes en Béres, Odenthal, Lagarde, Bosveld en de beroemde en nogal beruchte Duitser Helmut Rahn. Joop speelde voor het nationale militaire elftal, Jong Oranje en Nederland B (dat bestond toen), maar in het Nederlands Elftal zelf had de legendarische Coen Moulijn een vast abonnement op de positie van linksbuiten.
De conclusie van Joops oud-medespelers was overigens dat hij zeker ook anno 2016 mee had gekund als prof. En wie hem zag bewegen tussen zijn gasten, geloofde dat meteen. Hij ziet er nog altijd uit als een atleet die je eerder op 70 dan 80 levensjaren inschat. De man die een tijdje geleden is uitgeroepen tot Sportclub-icoon van de eeuw, traint overigens nog elke woensdag de jeugd van de club.
Voor de aardigheid nog wat sterke verhalen/opmerkingen/statements van de coryfeeën van weleer.
Jan van de Wint: “Wim Busschers was de beste rechtsback van Nederland. Zelfs Coen Moulijn kon hem niet passeren. Wim was snel en trapte niet in de trucs van Coen.”
Nogmaals de 88-jarige Van de Wint, die met zijn auto vanaf Putten naar de Veste was gekomen: “We hadden met Busschers en Odenthal fantastische backs. Beter had je ze niet in dit land.”
Ger Donners (78) vertelde over de vriendschappelijke wedstrijd op 29 juni 1958 in Camp Nou tussen FC Barcelona en Sportclub. “Gerrit Voges was zo bang in het vliegtuig dat hij daardoor zijn stem kwijt raakte. Er waren 80.000 toeschouwers bij de wedstrijd, we stonden bij de rust met 3-2 voor. Dat was daar nog nooit vertoond. We verloren uiteindelijk met 8-3, maar kregen wel een staande ovatie.”
(Wie de annalen erop nakijkt, zal constateren dat in de loop der jaren het toeschouwersaantal in het geheugen van Donners is verdubbeld en dat de ruststand 3-1 was ipv 2-3.)
Andermaal Donners, die Joop toesprak namens de aanwezige oud-spelers: “Ik hoorde in Barcelona dat hun wereldberoemde linksbuiten Zoltan Czibor ging vertrekken en had echt verwacht dat ze Joop als vervanger zouden contracteren. Helaas voor hen en voor Joop kozen ze voor een ander.”
Nog één keer Van de Wint: “Jammer dat het in die tijd zo rommelde in het bestuur van Sportclub. Ze waren het voortdurend oneens met elkaar, anders waren we drie keer kampioen van Nederland geweest.”
Op naar de 90, Joop!
vlnr
Johan Plageman, Jan van de Wint, Ger Donners, Ruud Vondeling en Joop Janssen
Schit-te-rend toch, al die oude knarren.
Ik heb ze allemaal nog zien spelen.
Nostalgie op niveau zullen we maar zeggen, prachtig.