Verstappen begon op 8 jarige leeftijd met karten en werd Nederlands kampioen bij de junioren. Hij bleef succesvol en won een paar jaar later een groot aantal internationale races en twee Europese titels in deze sport. Velen van u zullen misschien denken dat ik het over Max heb, maar deze palmares zijn van Jos. De vader van…
Verstappen senior kan trots zijn op een mooie carrière in de echte autosport, waarbij twee derde plaatsen in een Beneton er boven uitschieten. Verreweg de spectaculairste beelden waren een gevolg van het feit dat zijn auto, tijdens een pitstop, plotseling in lichterlaaie stond. Tijdens het bijtanken werd er brandstof gemorst op gloeiend hete onderdelen van zijn auto. Dat ik nu kan schrijven over spectaculair, komt door de gelukkige omstandigheid dat hij er vrijwel ongeschonden van af is gekomen. Hij had slechts wat brandwondjes aan z’n neus, doordat hij op dat moment zijn vizier open had geklapt. Na dit ongeval werd dit overigens niet meer toegestaan. Eigenlijk begon Verstappen senior zijn racecarrière in de Formule I aan de top en na Beneton met als ploeggenoot Michael Schumacher werd het er feitelijk nooit meer beter op. Ik geef toe dat dit vooral lag aan de auto’s. In 2003 reed hij zijn laatste wedstrijd op dit niveau bij European Minardi. Hij kan terugkijken op een mooie carrière in deze tak van sport, waar slechts sporadisch Nederlanders in mochten figureren, maar de volgorde van zijn successen verliepen helaas toch in de omgekeerde volgorde.
Verstappen is terug in de Formule I, als vader van het grootse racetalent dat Nederland ooit heeft voortgebracht. Ook junior is natuurlijk een verdienste van senior, maar zijn prestaties gaan verder dan dat ene moment ergens rond de jaarwisseling van 1996 naar 1997. Hij heeft zijn ervaring gebruikt om zijn zoon op dit niveau te krijgen en de manier waarop is min of meer een blauwdruk van het begin van zijn eigen loopbaan als coureur. Uiteraard speelt zijn moeder, Sophia Klumpen uit België, ook een belangrijke rol in deze successtory. Ze versloeg in de karts, waarin ze in de jaren negentig excelleerde, onder meer latere Formule 1-coureurs als Jarno Trulli en Giancarlo Fisichella, dus Max is gezegend met een dubbelrace-dna. Het zachtaardige, bescheiden en beheerste karakter heeft Max van Sophia geërfd, het meedogenloze met helm op van Jos.
Ik zie wel dat Max het opvliegende karakter, dat Jos al een aantal keren in grote problemen heeft gebracht, gelukkig niet heeft meegekregen.
Gisteren reed Max de laatste wedstrijd van het Formule I seizoen 2016 en ik ga zijn palmares niet allemaal benoemen, we hebben dit allemaal nog vers in ons geheugen staan. Hij heeft heel Nederland zelfs zo ver gekregen dat zijn prestaties in de regen van São Paulo belangrijker werden dan de verrichtingen van het Nederlands elftal, dat vrijwel tegelijkertijd een wedstrijd speelde. Dat is op zich best opmerkelijk, hoewel de prestaties van Oranje daarbij helaas evenzeer een rol hebben gespeeld. Ook tijdens de race in Abu Dhabi bevestigde hij weer zijn uitzonderlijke klasse. Ik hoop en verwacht dat de carrière van Max zich wel omhoog zal blijven bewegen en dat we binnen twee tot drie jaar een Nederlandse wereldkampioen hebben in de Formule I. De kansen zijn volop aanwezig, het talent is onomstreden, maar het blijft een mechanische sport met alle gevaren van dien en dat blijft een onzekere factor. Deze successtory wordt vervolgd in maart 2017, ik kan bijna niet wachten.
Chris Walraven
